در جست‌وجوی گنجی پنهان

قدیم‌ها که خبری از راه و جاده و آزادراه‌سازی نبود، یکی از مسیرهای دسترسی به شمال کشور گذر از جاده امامزاده داود و روستای تالون بود. روستایی که به گفته «حسن فاضلی‌» از محلی‌های این روستا، ابتدا به دلیل خوش آب و هوا بودن و قرار گرفتن در همسایگی آبشاری که این روزها به تالون معروف بود، بیشتر برای ییلاق از آن استفاده می‌شد. در واقع آبشار تالون باعث‌ آبادانی و شکل‌گیری روستای تالون شد. اما قصه این آبشار چیست و چطور این روزها تبدیل به یکی از تفرجگاه‌های اهالی پایتخت‌نشین شده است؟
فاضلی در این ‌باره تعریف می‌کند: «‌قدیم‌ها روستای تالون بیشتر شبیه مزرعه بود و افرادی زیادی در آن ساکن نبودند. این روستا بعد از روستای رندان محل گذر مسافران و رهگذرانی بود که قصد سفر به شمال ایران را داشتند.
 اغلب مسافران با چهارپایانی مثل اسب، قاطر و الاغ رفت‌وآمد می‌کردند و بسیاری از اشیاي ارزشمند‌شان مثل سکه، طلا و اشرفی را برای حفظ امنیت در حوالی آبشاری قبل از محدوده تالون دفن می‌کردند و به همین دلیل محدوده آبشار «سربند دفینه‌» معروف بود و حتی هنوز هم قدیمی‌ها و محلی از آن با همین نام یاد می‌کنند. همین موضوع باعث شده بود که بسیاری از مردم بر اساس یک باور عامیانه برای پیدا کردن گنج و اشیاي ارزشمند، راهی این آبشار شوند. به مرور زمان بر اثر این رفت و آمدها روستای تالون شکل گرفت و چون آب این آبشار به سمت روستای تالون سر‌ریز می‌شد به آبشار تالون شهرت پیدا کرد.»
به گفته فاضلی، مسیر آبشار تالون یک جاده پر پیچ خم اما جذاب برای صخره‌نوردان و کوهنوردان دارد، اما همه علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی هم می‌توانند از این مسیر گذر کنند و از زیبایی‌های بکر طبیعت این محدوده لذت ببرند. بهترین زمان برای تماشای آبشار تالون در فصل‌های گرم سال یعنی بهار و تابستان است. اگر قصد سفر به این آبشار دارید می‌توانید به راحتی از مسیر بزرگراه آبشناسان یا همت، مسیر جاده کوهسار را در پیش بگیرید، در جاده امامزاده داود، با گذر از منطقه سولقان در سمت چپ به دوراهی رندان می‌رسید که در نزدیکی آزادراه تهران شمال امروز قرار گرفته است.