نوبت اثبات لیاقت

 در این سال‌ها، کم‌کم عادت کرده‌ایم نبرد تیم‌های ایرانی با رقبای عربستانی را دشوار و جانکاه ببینیم. تعارف که نداریم؛ فوتبال باشگاهی آنها با سرمایه‌گذاری‌های چشمگیر از ما جلو زده و کار به جایی رسیده که مثلا الهلال، هر 10تقابل آخرش با رقبای ایرانی را برده، بدون حتی یک مساوی! اینگونه است که پیش از مسابقات نمایندگانمان مقابل رقبای عربستانی، رسانه‌ها متوسل به ادبیاتی از جنس معجزه و جادو و ایستادگی و اینطور چیزها می‌شوند. در این میان اما، داستان بازی تراکتور با التعاون متفاوت است. این دو تیم که در بازی رفت مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا (سطح دوم) به تساوی بدون گل رضایت دادند، امشب بازی برگشت را در عربستان برگزار خواهند کرد و این بار واقع‌بینانه باید گفت تیم ایرانی دست بالا را در اختیار دارد. در حقیقت از تراکتور انتظار می‌رود تیمی در سطح التعاون را شکست بدهد و این واقعا توقع گزافی نیست.
تراکتور بی‌گمان در حال سپری‌کردن یکی از بهترین فصول تاریخش است. آنها تیمی متوازن و پرستاره در اختیار دارند؛ دروازه‌بان و مدافعان ملی‌پوش، عناصر تهاجمی زهردار مثل مهدی ترابی، مهدی هاشم‌نژاد و امیرحسین حسین‌زاده و نیز بازیکنان خارجی کلیدی و اثرگذاری همچون ریکاردو آلوز، تومیسلاو اشتر‌کالی و دوماگوی دروژدک. این ترکیب با هدایت دراگان اسکوچیچ تا‌کنون در لیگ برتر ایران موفق بوده و در مجموع 12هفته حضور در رتبه اول را برای این تیم به همراه داشته؛ صدرنشینی دنباله‌داری که هنوز هم ادامه دارد و از این تیم مدعی اول کسب عنوان قهرمانی ساخته است.
چنین تیمی باید در لیگ قهرمانان آسیا هم لیاقت خودش را نشان بدهد؛ جایی که مثلا رقیب امشب آنها در نیمه‌نهایی، تیم هشتم جدول است. التعاون برخلاف بسیاری از تیم‌های عربستانی، ستارگان خارجی اسم و رسم‌دار ندارد و در این فصل 8شکست را پذیرفته. سر و شکل بازی رفت هم نشان داد بردن این تیم نباید آنقدرها کار سختی باشد. تراکتور بدشانس بود که آن بازی را با پیروزی پشت سر نگذاشت. آنها با کسب نتیجه خوب در آسیا، در رقابت برای فتح لیگ هم صاحب انگیزه مضاعف خواهند شد، اما ناکامی احتمالی ممکن است در بازی‌های داخلی هم روی تراکتور تأثیر منفی داشته باشد.