یک دیپلمات در بنیاد ایران‌شناسی

جلسه914 شورای‌عالی انقلاب فرهنگی چند دستور کار داشت اما تنها یکی از مصوبه‌هایش مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت؛ «انتصاب علی‌اکبر صالحی به‌عنوان رئیس بنیاد ایران شناسی». نام صالحی بیشتر با پرونده هسته‌ای و وزارت امورخارجه گره خورده است و به همین دلیل شاید این خبر برخلاف نظر حاضران جلسه 914چندان معمولی به‌نظر نرسد.تحلیل این مسئله را با پاسخ به 2سؤال می‌توان راحت‌تر کرد:

این نخستین سمت فرهنگی صالحی است؟
صالحی دارای دکترای فیزیک هسته‌ای از دانشگاه MIT است و سال‌ها در دانشگاه صنعتی شریف مشغول به تدریس بود و همچنین در دوره‌ای ریاست این دانشگاه را برعهده گرفت. اما ورود او به سیاست، مسیر زندگی‌اش را تغییر داد. ابتدا به‌عنوان نماینده ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سپس به ریاست سازمان انرژی اتمی منصوب شد. در سال ۱۳۸۹، صالحی به‌عنوان وزیر امور خارجه منصوب شد و در مذاکرات بین‌المللی نقش مهمی ایفا کرد. او توانست رویکردی دیپلماتیک و علمی را در سیاست خارجی ایران دنبال کند. در سال 1392نیز توسط حسن روحانی به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی منصوب شد. در دوران ریاست‌جمهوری شهید سیدابراهیم رئیسی مسیر جدیدی پیش روی صالحی گشوده شد. او از سازمان انرژی اتمی رفت و از سوی استاد رضا داوری اردکانی، رئیس فرهنگستان علوم به‌عنوان معاون پژوهشی و قائم‌مقام فرهنگستان علوم انتخاب شد.

فعالیت بنیاد ایران‌شناسی چیست؟
این بنیاد در سال 1376زیرنظر نهاد ریاست‌جمهوری فعالیت خود را آغاز کرد و حسن حبیبی به‌عنوان مؤسس بنیاد تا پایان عمرش(1392) ریاست بنیاد ایران‌شناسی را برعهده داشت. پس از حبیبی چهره‌های علمی و فرهنگی مانند سیدمحمدخامنه‌ای، فتح‌الله مجتبایی، رضا داوری اردکانی، غلامرضا اعوانی، حکمت‌الله ملاصالحی، مخبر دزفولی و البته محمدحسن نامی به‌عنوان چهره‌ای نظامی-سیاسی سکاندار بنیاد ایران‌شناسی بودند. مطالعه درباره تاریخ، فرهنگ، هنر، ادبیات ایران، تألیف کتاب‌ها و مقاله‌های علمی در زمینه ایران‌شناسی، تدوین دایره‌المعارف و دانشنامه، تعامل با مراکز ایران‌‌شناسی در سراسر جهان و... ازجمله وظایفی است که برای این بنیاد تعریف شده است. حالا باید دید که سکاندار جدید بنیاد ایران‌شناسی با توجه به پیشینه سیاسی و دانشگاهی که دارد، چه تغییری در فعالیت‌های این بنیاد کمتر شناخته شده ایجاد خواهد کرد.