نكته بازی

کمتر بازیگوشی کن!
سردار دورسون مهاجم بدی نیست و اثرگذاری‌اش در همین چند مسابقه‌ای که به میدان رفته، تا حدودی مشخص بوده است. او در کنترل توپ‌ها در میانه میدان و یک‌سوم دفاعی رقبا مهارت دارد و سعی می‌کند بازی را به سود تیمش کنترل کند. شاید اگر پرسپولیس تیم کامل‌تری داشت و وینگرهایی مثل اورونوف و وحید امیری در شرایط ایده‌آل قرار داشتند، بازدهی دورسون بالاتر هم می‌رفت. به هر حال تا اینجا او از هواداران نمره قبولی گرفته، اما بازیگوشی‌هایی هم دارد که کمی غیرقابل هضم است. مهاجم ترکیه‌ای مثلا در حاشیه شکست سنگین پرسپولیس برابر الهلال، پیراهن خود را با بازیکن حریف عوض کرد یا به رختکن تیم عربستانی رفت که اتفاقات قشنگی نبود. بعد هم نوبت به زدن این پنالتی بازیگوشانه در دربی رسید که حسینی آن را گرفت و با خوش‌شانسی محض دورسون، ضربه تکرار شد. او بازیکن خوبی است، اما بیش از پیش باید متوجه حساسیت‌های بازی در تیمی مثل پرسپولیس باشد.

ضعف گاریدو، قوت کارتال
هیچ تردیدی وجود ندارد که ابتدای فصل در حق گاریدو کم‌لطفی شد و شاید بعضی‌ها در پرسپولیس همه شرایط لازم را برای موفقیت این مربی اسپانیایی فراهم نکردند. با این حال طبیعتا خود گاریدو هم نقاط ضعفی داشت که شرایط را بدتر می‌کرد. یک نمونه شاخص آن شاید ارتباط سرد این مربی با خبرنگاران بود. حقیقت آن است که گاریدو بسیار خشک و رسمی با این گروه برخورد می‌کرد و یک‌بار حتی در توضیح رفتارش گفته بود: «ما به هم احترام می‌گذاریم و همین کافی است. نیازی نیست با هم شام بخوریم.» همین مواضع هم باعث شده بود گاهی شاهد بدترین و سختگیرانه‌ترین حملات به مربی اسپانیایی باشیم. با این حال به‌نظر می‌رسد رویه اسماعیل کارتال متفاوت است. او به شکلی غیرمنتظره یک نشست خبری برگزار کرده و در پایان آن هم گفته علاقه دارد اصحاب رسانه را در فواصل کوتاه ملاقات کند. صحبت بر سر باج دادن یا کارهای ناپسندی مثل این نیست، اما همین روی باز هم شاید شرایط را به سود سرمربی پرسپولیس و تیمش تغییر بدهد.