نکته‌بازی

حتی نوزده‌ونیم هم نه؟
علی پروین از یک‌سو پافشاری می‌کند بر اینکه هیچ نقشی در تصمیمات مدیران پرسپولیس ندارد و سیل انتقادات از او بی‌پایه و اساس است، از سوی دیگر هم خودش را ملزم می‌داند به سرسخت‌ترین شکل ممکن از درویش دفاع کند. در نتیجه وقتی از او می‌پرسند به مدیرعامل پرسپولیس چه نمره‌ای می‌دهد،  فقط یک کلمه می‌گوید 20! بعد الان مطمئنی کسی که به او 20می‌دهی، هیچ حرف‌شنوی خاصی از شما ندارد؟ بگذریم از اینکه اساسا نمره هیچ آدمی روی این کره خاکی 20 کامل نیست، اما اینکه علی‌آقا علاقه ندارد حتی بعضی اشکالات کاملا آشکار درویش را هم قبول کند بامزه است. مثلا وقتی بازیکنی مثل ژوآئو بابت هر دقیقه بازی بالای 100میلیون پول می‌گیرد یا وقتی پرسپولیس زیرنظر آقا‌رضا اینطور پیر و فرسوده می‌شد، یعنی یک نمره هم نباید از آقای مدیر کم شود؟ عجب!

چشم بازار را کور کردید!
نیازی به گفتن نیست که پرسپولیس میلیون‌ها هوادار با انواع تخصص‌ها دارد. اینکه از بین این میلیون‌ها نفر، دقیقا دست بگذاری روی کرمانشاهی که فصل گذشته سمت مشابهی(مدیر اجرایی) در تراکتور داشته و از قضا روز حذف پرسپولیس از جام‌حذفی هم شکست این تیم را شیرین‌تر از پیروزی تیم خودش دانسته، دقیقا مصداق کور‌کردن چشم بازار است. این حجم از حسن سلیقه را صمیمانه خدمت آقای درویش تبریک می‌گوییم و البته همچنان نمی‌فهمیم چه اتفاقی افتاده که ناگهان بازار داوران قدیمی و حتی کارشناسان این حوزه اینقدر داغ شده و سر تقسیم پست‌های مدیریتی بین آنها دعواست!

نفهمیدیم آقای کارتال!
پرسپولیس هم از لیگ نخبگان آسیا اوت شد و گفتیم کمترین تقصیر ممکن در این ماجرا متوجه اسماعیل کارتال بود؛ سرمربی تازه‌وارد پرسپولیس که تا روی صندلی‌اش نشست، به او گفتند بفرما الهلال یا النصر را ببر. فقط یک نکته را این وسط متوجه نشدیم؛ آن هم اینکه چرا کارتال در مسلخ الهلال، آن ترکیب و استراتژی هجومی را انتخاب کرد و آنطور نقره‌داغ شد، اما جلوی النصر که غایبان بسیار زیادی هم داشت، با تک مهاجم به میدان رفت و عمده زمان بازی هم در تهران، جلوی چشم آن همه تماشاگر مشغول دفاع شد؟ اگر برعکس بود، نتیجه بهتری به‌دست نمی‌آمد؟ گیریم که پرسپولیس را درست نمی‌شناختی؛ الهلال را که دیگر همه می‌شناسند برادر!