تهران‌نامه
پخت نان توسط اقوام
در ابتدای شکل‌گیری نانوایی‌های تهران، بیشتر اعضای این صنف مشهدی‌ها بودند، اما با اضافه شدن سایر مهاجران به تهران، ماجرا به کلی تغییر کرد؛ برای مثال نان لواش را زنجانی‌ها و سنگک را نفرآبادی‌های شهر ری بر عهده گرفتند و یزدی‌ها هم شیرینی‌پزی می‌کردند و این چنین پخت نان‌های سنتی میان اقوام مختلف تقسیم شد. یک گروه نانوایان دوره‌گرد هم بودند که نان را روی شانه می‌گذاشتند و فریاد می‌زدند «نان». معمولا نان آنها به‌دلیل حجم زیاد، کیفیت خوبی نداشت و اغلب خمیر بود.
در همینه زمینه :
یادداشت
تهران‌نامه
