ایستگاه به ایستگاه تا رسیدن به قله

پریسا نوری

در روزهای برفی یکی از بهترین نقاط تهران برای تفریحات زمستانه، توچال است. کمتر کسی هست که با شنیدن نام توچال به یاد تله‌کابین آن نیفتد. سوار شدن به این تله‌کابین که یکی از طولانی‌ترین خطوط کابل‌راه پیوسته دنیاست مصداق یک تیر و دو نشان است، چون هم از معلق ماندن در دامنه برفی کوه‌های البرز لذت می‌برید و هم در ایستگاه‌های چهارگانه آن که هر کدام ویژگی‌های خاصی دارند گردش می‌کنید. این ایستگاه‌ها که در مسیر صعود به قله قرار دارند، برای تله کابین‌سواران و کوهنوردان تماشایی و جذابند. در این گزارش برخی امکانات و ویژگی‌های این ایستگاه‌ها را معرفی کرده‌ایم.



تله‌کابین 50ساله
پروژه ساخت تله‌کابین توچال در سال1353آغاز شد و در سال 1357به بهره‌برداری رسید. این تله‌کابین در مجموع نزدیک به 7500متر طول دارد که دسترسی و صعود به قله توچال را به راحتی فراهم کرده است. سرعت حرکت کابین‌ها در مسیر تله‌کابین، 4متر بر ثانیه است. مسیر تله‌کابین زیبایی‌های طبیعی زیادی دارد. دیدن همزمان تهران از بالا و کوه‌های اطراف تهران در هر فصلی از سال لذتبخش است. حتی اگر اهل کوهنوردی و اسکی هم نباشید تله‌کابین‌سواری می‌تواند برایتان جذاب باشد.

7ایستگاه با تله‌کابین
تله‌کابین توچال 3خط اصلی و 7 ایستگاه دارد. ایستگاه یک در ارتفاع 1900متری، ایستگاه‌های2 و3 در ارتفاع 2480متری، ایستگاه‌های 5و 6در ارتفاع 2910متری و ایستگاه 7در ارتفاع 3680متری قرار گرفته است. طول مسیر رفت و برگشت تله‌کابین 15کیلومتر است که این یعنی حدود 80دقیقه می‌توانید بالای دامنه‌های برف‌گیر رشته‌کوه البرز از تماشای مناظر لذت ببرید. در ایستگاه‌های 2 و 5 رستوران و تفرجگاه‌ ساخته شده و در ایستگاه 7 به پیست اسکی و هتل توچال می‌رسید. برای استفاده از تله‌کابین حتما باید تا قبل از ساعت 12 آنجا باشید؛ چراکه پس از آن، بالا رفتن ممکن نیست و تنها بلیت برگشت فروخته می‌شود.