ماندگاری امنیت مقاومتی

علیرضا نادعلی؛ سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران

بسیاری از مسلمانان اعم از اهل سنت و شیعیان در سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ تحمل جسارت و گستاخی به حرم حضرت زینب(س) را نداشتند و با تجهیز خود به آموزش‌های نظامی و حضور در منطقه زینبیه، نسخه متبرکی از مقاومت را رقم زدند و اقشار مختلف داوطلبان مردمی از ملیت‌های عراقی، لبنانی، پاکستانی، افغانستانی و ایرانی، امنیت پایدار را در منطقه شکل دادند.
در این بین تجربیات گرانبهای مدافعان حرم در امور نظامی و اطلاعاتی برای مبارزه با تروریسم، علاوه‌بر تضعیف داعش در سوریه و عراق، ضربه سنگینی به توطئه ناامن‌سازی غرب آسیا وارد کرد و اثبات تئوری امنیت منطقه بدون دخالت قدرت‌های مداخله‌گر را رقم زد.  افزون بر ابعاد سیاسی و امنیتی حضور مدافعان حرم در سوریه طي سال‌های‌ تجاوز تروریست‌های تکفیری، ابعاد حقوقی این مهم هم قابل تامل است؛ تا جایی که دولت وقت سوریه با حملات گروه تروریستی داعش مواجه بود؛ گروهکی که با فراخوان و جذب نیرو از سراسر دنیا و تشویق تروریسم در سطح بین‌الملل در مقابل دولت قانونی سوریه قرار داشت که دفاع در برابر این گروه متجاوز حق مشروع دولت سوریه بود و شورای امنیت نیز براساس وظایف تعریف‌شده طبق منشور وظیفه داشت در مقابل این تجاوز اقدام کند؛ البته کوتاهی این نهاد بین‌المللی برکسی پوشیده نیست. بنابراین دعوت از نیروهای مستشاری ایران توسط دولت قانونی سوریه با 2اصل حق دفاع مشروع و حق تعیین سرنوشت قابل ارزیابی است.
این نکته نیز قابل توجه است که اگرچه فضاسازی‌های رسانه‌ای علیه قدرت مقاومت و حواشی وقایع اخیر سوریه، تکه‌ای از پازل مثلث عبری - عربی - غربی برای ایجاد اختلال محاسباتی در بین افکارعمومی کشور و با رویکرد تضعیف حمایت از مقاومت قلمداد می‌شود، اما در صورت عدم‌حضور مدافعان حرم در آن سال‌ها، منطقه علاوه بر دولت و ملت سوریه، متحمل هزینه‌های سنگینی می‌شد و ایران اسلامی هم از آن گردباد تکفیری‌ها زیان می‌دید؛ بنابراین نتایج ژئوپلیتیکی، سیاسی و امنیتی و حضور مدافعان حرم در سوریه یک راهبرد بلندمدت است که در زمان کنونی و در سوریه «پسا بشار اسد» هم ثمرات فراوانی خواهد داشت که در طول سال‌های آینده و با برطرف شدن غبار فتنه‌ها علنی‌تر خواهد شد.