شهدای هسته‌ای ایران

در سال‌های گذشته اسرائیل و آمریکا با به شهادت رساندن بالاترین رتبه‌های علمی صنعت هسته‌ای ایران سعی در توقف این فناوری در کشورمان داشتند. اما خون این شهدا نه‌تنها مسیر پیشبرد فناوری هسته‌ای در کشور را متوقف نکرد که باعث تعالی آن هم شد.

مسعود علی‌محمدی

او متولد 1338 در تهران و از دانشجویان نخستین دوره دکتری فیزیک در داخل کشور بود. علی‌محمدی علاوه‌بر اینکه استاد فیزیک‌دانشگاه تهران بود، نخستین کسی بود که در داخل ایران دکتری خود را در فیزیک هسته‌ای دریافت کرد. او در ۲۲دی‌ماه۱۳۸۸، در محله قیطریه مقابل منزلش بر اثر انفجار یک بمب کنترل از راه دور شهید شد.

مجید شهریاری

استاد دانشگاه شهید بهشتی، فیزیک‌دان و دانشمند هسته‌ای متولد1346 در زنجان بود. شهریاری عضو انجمن هسته‌ای ایران بود. او در سال۱۳۸۹، با چسباندن بمب مغناطیسی توسط یک موتورسیکلت‌سوار به‌ خودرويش در تهران به شهادت رسید.

مصطفی احمدی‌روشن

دانشمندان جوان ایرانی متولد1358 در همدان و معاون بازرگانی سایت هسته‌ای نطنز اصفهان بود. او به همراه رضا قشقایی‌فرد، کارمند سازمان انرژی اتمی، از پایه‌گذاران سایت هسته‌ای نطنز بود. او را هم به روش مجیدی شهریاری با چسباندن بمب مغناطیسی به خودرو شخصی‌اش در تاریخ ۲۱دی‌ماه۱۳۹۰ روبه‌روی دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی به شهادت رساندند.

داریوش رضایی‌نژاد

او متولد سال1355 در ایلام بود. او دانشجوی دکتری مهندسی برق دانشگاه صنعتی خواجه‌نصیر بود که به شهادت رسید. رضايي‌نژاد در چند سال آخر زندگی خود مسئول اجرای بسیاری از طرح‌های تحقیقاتی در دانشگاه صنعتی مالک‌اشتر، دانشگاه شهیدبهشتی و دانشگاه صنعتی خواجه‌نصیرالدین‌طوسی بود. رضایی‌نژاد در تاریخ یکم مرداد۱۳۹۰ با اصابت ۵گلوله در مقابل منزلش  ترور شد.

محسن فخری‌زاده‌مهابادی

فخری‌زاده رئیس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع و از دانشمندان مؤثر رده‌بالای حوزه تحقیقات علمی در کشور بود. او تنها دانشمندی بود که نتانیاهو در یک برنامه از وی نام برده بود و رسانه‌های اسرائیلی اعلام کرده بودند که نقشه ترورش یک‌بار در سال‌های گذشته شکست خورده است. سرانجام تروریست‌ها صبح روز 7آذر1399 او را در منطقه آبسرد دماوند تهران به شهادت رساندند.