گران باحکمت

بعد از تمدید قرارداد 2ساله اوستون اورونوف با پرسپولیس، یکی از خبرگزاری‌ها مدعی شد وینگر ازبکستانی برای فصل اول یک‌میلیون و برای فصل دوم یک‌میلیون‌و200‌هزار دلار دستمزد خواهد گرفت که 20 درصد آپشن در دسترس و سهل‌الوصول هم به آن اضافه می‌شود. خب رقم واقعا زیادی است. راستش این است که ما نمی‌دانیم چنین عددی چقدر دقیق است، اما در عین حال برخی واکنش‌ها به آن در مورد گران بودنش چندان قابل هضم نیست. بیایید چند نکته را مرور کنیم.
  2 حالت دارد؛ شما یا اورونوف را می‌خواهید یا نمی‌خواهید. اگر خواهان ادامه همکاری با چنین بازیکنی هستید، روشن است که باید هزینه بدهید. وقتی منتقدان و هواداران فوتبال ارزش واقعی وینگر ازبکستانی را می‌دانند، طبیعی است که خودش هم از این مسئله باخبر باشد و قبول نکند مثلا با 300 یا 400 هزار دلار قراردادش را تمدید کند.
  پرسپولیس در این تابستان عبدالکریم حسن را در ازای مبلغی حدود یک میلیون و 300هزار دلار به الوکره قطر فروخت. پرسش اینجاست که چرا نباید چنین پولی صرف حفظ یک بازیکن ارزشمند دیگر تیم شود؟ این یک رویکرد منطقی است.
  اما مهم‌ترین نکته؛ پرسپولیس و استقلال عادت دارند سالی دو سه بازیکن 500-400 هزار دلاری خارجی بگیرند که خیلی از آنها هم جواب نمی‌دهند و درنهایت چیزی غیراز دردسر ندارند. آیا بهتر نیست تمام این مبلغ تجمیع شود و آن را به بازیکنی بپردازند که قبلا کیفیتش را نشان داده؟ این می‌تواند مصداقی از همان ضرب‌المثل فرنگی مشهور باشد: «ما آنقدر پول نداریم که جنس ارزان و بی‌کیفیت بخریم.»
   گذشته از همه اینها، اگر واقعا قرارداد اورونوف بند و تبصره خاصی نداشته باشد و اگر بتوانند دستمزد او را به موقع بدهند که قادر نباشد یکطرفه فسخ کند، این قرارداد به پرسپولیس فرصت فروش وینگر 23‌ساله را هم خواهد داد که در هر زمان، ضمن استفاده از توانایی‌های فنی این بازیکن، او را بفروشند و به سود خوبی هم دست پیدا کنند.