دوباره آزادی

امیرمحمد یعقوب‌پور- روزنامه‌نگار

ورزشگاه آزادی برای ایرانیان چیزی بیش از یک استادیوم ورزشی صرف است. آنجا را شاید باید معبد خاطرات دانست؛ گنجینه‌ای نفیس که چند ده سال قصه‌های تلخ و شیرین چندین نسل از مردم این سرزمین را ساخته و در سینه‌اش نگه داشته؛ سازه‌‎ای زیبا که شریک باشکوه‌ترین لحظات ورزش ایران بوده، مخصوصا زمین شماره یک فوتبال آن که گاهی تا بیش از 100 هزار تماشاگر را میزبانی کرده است. غیراز این، استادیوم آزادی از نظر فیزیکی هنوز بزرگ‌ترین دارایی مهم‌ترین تیم‌های کشور است؛ تیم ملی، پرسپولیس و استقلال که در دوران مرمت این استادیوم، خانه به دوش شدند و هرکدام به سمتی رفتند.
حالا اما فاز اول بازسازی بعد از کش و‌قوس‌های فراوان به پایان رسیده و غیراز تقویت و تثبیت ایمنی سازه، نصب صندلی‌های جدید هم به آن رنگ و رخ دیگری بخشیده است. این ورزشگاه، با برگزاری بازی نمادین و خیریه بین منتخب ستارگان 98 و جمعی از بازیکنان سابق سرخابی‌ها بازگشایی شد؛ دیداری زیبا که درنهایت با برتری 6بر 4تیم 98به پایان رسید. شواهد حکایت از آن دارد که چمن ورزشگاه هم در شرایط بسیار خوبی است و این مسئله می‌تواند به بهبود سطح مسابقات در لیگ برتر کمک کند، هرچند در زمان تنظیم این مطلب یعنی غروب دوشنبه هنوز معلوم نبود بنا بر وعده قبلی، دیدار پنجشنبه استقلال و سپاهان در همین استادیوم برگزار می‌شود یا به ورزشگاه شهر قدس خواهد رفت.