سپید و سیاه سرخ

میثم کریمی

بی‌گمان در پیش بودن 2بازی نسبتا آسان مقابل خیبر خرم‌آباد و هوادار در پایان نیم‌فصل، نقش مهمی در تصمیم مدیران باشگاه پرسپولیس برای ایجاد تغییرات در کادرفنی این تیم داشت. در همین راستا، گام اول با موفقیت برداشته شد و سرخپوشان با هدایت کریم باقری توانستند 3امتیاز سخت، اما بسیار حیاتی و مهم را مقابل تیم شایسته خیبر به‌دست بیاور‌ند. در روزی که تیم خرم‌آبادی فوتبال خوب و جسورانه‌ای بازی کرد و از میزبانش جلو هم افتاد، پرسپولیس با 2گل مهاجمان فرصت‌سوزی نظیر علی علیپور و عیسی آل‌کثیر به بازی برگشت و در کورس مدعیان ماند. این بازی اما نقاط تیره و روشنی داشت که مرور آنها خالی از لطف نیست.

   سپید؛ سد روانی شکسته‌شده
یک اتفاق رایج در فوتبال این است که بعد از اعمال تغییرات در کادرفنی، شوکی به تیم وارد می‌شود که راندمان کار را در کوتاه‌مدت بالا می‌برد. این داستان تقریبا همه جای جهان وجود دارد و فوتبال ایران هم استثنا‌ نیست. گام اول پرسپولیس با هدایت کریم باقری هم تا حدود زیادی از همین قاعده پیروی می‌کرد. بالاخره انرژی‌ها آزاد می‌شود و فضای ذهنی مثبت‌تری شکل می‌گیرد که به تیم کمک می‌کند. بزرگ‌ترین تبلور این داستان هم در پرسپولیس، گلزنی 2مهاجم این تیم بود که با واکنش‌های اغراق‌آمیز آنان همراه شد و به‌خوبی نشان داد چه فشار سنگینی را تحمل می‌کردند. علی علیپور البته پیش از این بازی هم 4گل به ثمر رسانده بود، اما نرخ بالای فرصت‌سوزی‌های این بازیکن، همدلی با او را حسابی سخت می‌کرد. علیپور در همین دیدار نیز چند فرصت عالی را از کف داد تا بالاخره توانست گلش را بزند و از شدت شوق اشک بریزد. آل‌کثیر هم که در این مدت سهم کمتری از مسابقات پرسپولیس داشت، گل دوم را زد، پیراهنش را کند و 70متر دوید تا به شکلی معنادار در آغوش کریم باقری قرار بگیرد. هر چه هست، حالا پرسپولیسی‌ها می‌توانند امیدوار باشند که 2مهاجم اصلی‌شان را از نظر روانی و انگیزشی در سطح بهتری ببینند. در این میان از تصمیم خوب کادرفنی در مورد استفاده از 2مهاجم هم نباید غافل شد؛ درحالی‌که گاریدو اغلب از یک فوروارد در ترکیبش سود می‌برد. در این بازی همچنین از یاسین سلمانی هم در ارنج اصلی استفاده شد. او البته بعد از یکی، دو حرکت خوب در زمین محو شد تا قضاوت در موردش به آینده موکول شود. به‌طور کلی همین که بازی کرد و به چرخه برگشت، خودش اتفاق خوبی بود.

   سیاه؛ پنیر سوئیسی
از نظر فنی اما این برد به هیچ‌وجه نباید پرسپولیسی‌ها را فریب بدهد. اشکالات تیم، بسیار زیاد و کاملا نمایان است. ساختار دفاعی پرسپولیس که در این سال‌ها از مهم‌ترین ارکان موفقیت‌های این تیم بود، حالا عملا از بین رفته و هر توپی که از نیمه زمین رد شود، پتانسیل تبدیل‌شدن به یک موقعیت خطرناک را دارد. در همین مسابقه، خیبر غیر از گلی که زد دست‌کم 3موقعیت عالی دیگر هم داشت که چنین آماری برای سرخپوشان، آن هم در خانه اصلا نمی‌تواند ایده‌آل باشد. به‌درستی پرسش منتقدان این است که چنین ساختاری در بازی با الهلال و النصر چه خواهد کرد؟ از سوی دیگر بخشی از موقعیت‌های فراوانی که قرمزها در این مسابقه به‌دست آوردند هم ناشی از بازی باز و بالای خیبر بود. خیلی از این فرصت‌ها، حتی بعد از گل برتری مهمان، در شرایط ضد‌حمله به‌دست آمد که نشان می‌داد خیبر تا چه اندازه بی‌پروا بازی می‌کرد. روشن نیست که در رویارویی با تیم‌های فشرده‌تر هم همین‌قدر توپ نصیب مهاجمان پرسپولیس شود، در نتیجه آنها باید به‌مراتب دقیق‌تر از این حرف‌ها عمل کنند. هر چه هست، پرسپولیس به‌روشنی نیاز به یک سرمربی کارآمد و صاحب ایده خارجی دارد.

بفرمایید بیرون!
امیررضا رفیعی، دروازه‌بان جوان پرسپولیس که در غیاب الکسیس گوندوز وظیفه حراست از دروازه سرخپوشان را در بازی با خیبر خرم‌آباد بر عهده داشت، در کل نمایش بدی ارائه نداد و در چند صحنه مانع از گلزنی بازیکنان رقیب شد. با این حال، یک نقطه تاریک در کارنامه رفیعی در این مسابقه به ثبت رسید؛ گلی که سرخپوشان خوردند، به‌شدت ابتدایی بود. جای حیرت دارد که یک سانتر آرام و کم‌ارتفاع چگونه می‌تواند اینطور ساده و بی‌مزاحمت به مهاجم حریف برسد. در این میان رفیعی هم مثل گوندوز نشان داد چندان اهل خروج از دروازه نیست؛ موضوعی که در این فصل پرسپولیس را حسابی با مشکل مواجه کرده. بسیاری از گل‌هایی که قرمزها در این فصل دریافت کردند، به‌خاطر قد و قامت کوتاه گوندوز و بی‌میلی او برای خروج از دروازه بود و حالا رفیعی هم دست‌کم در این صحنه نشان داد زیاد فرقی با او ندارد. گاهی بفرمایید بیرون دوستان گلر!