گزارش
روزگار سخت خوابگاه‌های دانشجویی
دانشجويان كشور خواستار توجه ويژه وزارت علوم به وضعيت فيزيكي خوابگاه دانشگاهها هستند
لیلا شریف-روزنامه‌نگار
3ماه از شروع فعالیت دانشگاهها می‌گذرد و در این مدت حوادثی مانند گاز‌گرفتگی و آتش‌سوزی در چند خوابگاه دانشجویی، بحث مشکلات این خوابگاه‌ها را دوباره داغ کرده؛ تا جایی که وزیر علوم برای رفع این مشکل چندبار به شکل سرزده در خوابگاه‌های دانشجویی حاضر شد. نیم‌نگاهی به تجربه دانشجویان خوابگاهی نشان می‌دهد که این خوابگاه‌ها همانقدر که می‌توانند محلی برای پاگرفتن خاطرات شیرین دوران دانشجویی باشند، گاهی با خاطرات تلخی گره می‌خورند و شرایط را برای گذران زندگی دانشجویی با مشکلات روبه‌رو می‌کنند.
حوادثی که با خوابگاه‌ها گره خورده‌اند
در چند‌ماه اخیر حوادثی زنجیره‌وار موجب شده‌اند تا زنگ خطر زندگی خوابگاهی بیش از قبل جدی گرفته شود. آتش‌سوزی 2خوابگاه دانشجویی دخترانه در تهران در اواخر شهریور‌ماه که یکی در سعادت‌آباد و دیگری در بلوار کشاورز قرار داشت، نخستین اعلام خطر برای خوابگاه‌ها در سال تحصیلی جدید بود. پس از اینکه دانشگاهها به شکل رسمی کار خود را آغاز کردند، مسمومیت دانشجویان خوابگاه شهید بهشتی با گاز، بار دیگر این مسئله را در صدر اخبار قرار داد. ابعاد این حادثه موجب شد تا مسئولان وزارت علوم با جدیت بیشتری رفع مشکلات ایمنی و امکانات خوابگاه‌ها را در دستور کار خود قرار دهند.
تور بازدید از خوابگاه‌ها
همین چند روز پیش آخرین حضور حسین سیمایی صراف، وزیر علوم در یک خوابگاه دانشجویی رقم خورد؛ درست زمانی که صدای اعتراض دانشجویان ساکن در خوابگاه‌های دانشگاه تهران نسبت به وضعیت نابسامان این فضای دانشجویی بلند و تصاویری از کیفیت پایین خوابگاه‌های دانشجویی منتشر شد، وزیر علوم خودش را به جمع دانشجویان خوابگاه پروفسور حسابی دانشگاه تهران رساند تا شاید با وعده نوسازی و اختصاص بودجه ویژه، شرایط را برای دانشجویان خوابگاهی قابل تحمل کند.
سیمایی‌صراف ضمن عذرخواهی از دانشجویان به‌دلیل وضعیت خوابگاه‌ها، اعلام کرد: «از معاون دانشجویی خواسته‌ام گزارش کاملی از خوابگاه‌های دانشجویی کشور تهیه کند تا در مورد میزان اعتبار لازم و چگونگی تأمین آن اقدام کنیم.»
از خرابی آسانسور تا رژه سوسک
هر خوابگاهی با توجه به سال ساخت مشکلات خاص خود را دارد اما بحث اساسی در مورد خوابگاه‌ها مربوط به فرسودگی ساختمان‌ها، خرابی وسایل و کوچک‌بودن اتاق‌هاست.
شبکه دانشگاه تهران سال‌هاست به محلی برای روایت مشکلات دانشجویان ازجمله ساکنان خوابگاه‌های دانشجویی تبدیل شده است. این شبکه در یک برنامه از قطع آب‌گرم و رژه سوسک در خوابگاه‌ها پرده برداشته بود.
دردسرهای زندگی در خوابگاه محدود به دانشگاه تهران نیست و محدثه. میم یکی از دانشجویان ترم اول دانشگاه شهید بهشتی که خوابگاه را به‌عنوان محل زندگی‌اش در دوران دانشجویی انتخاب کرده است، در مورد مشکلات خوابگاه به همشهری می‌گوید: «امسال به‌خاطر تعداد بالای پذیرش دانشجو، دانشگاه تصمیم گرفته که اتاق‌های 4نفره را برای 6نفر آماده کند، حتی سالن مطالعه و اتاق تلویزیون را حذف و به اتاق 10نفره تبدیل کرده‌اند. مشکل اصلی ما مربوط به فضای اتاق‌هاست و از طرف دیگر در ساختمان‌هایی که طبقات زیادی دارد، آسانسور نداریم. مطلع هستم که خوابگاه پسرانه که آسانسور دارند هم اغلب اوقات آسانسورهایشان خراب است و مجبورند 8طبقه را بدون آسانسور بالا و پایین کنند.»
