روایتگر گنجینه‌های مرمر

بنا به عادت معمول اینطور آغاز می‌کند: «قدم به بنایی گذاشته‌اید که رنسانس هنرهای ایرانی در آن اتفاق افتاده‌است.» و بعد برای اینکه مطلبی از یاد و زبان نیفتد یا نکته‌ای پوشیده و پیچیده ماند، روایت‌های این کاخ حکومتی را با بازگویی حکایت مالک قاجاری زمینش که باغی درندشت بود و معمار ارمنی‌تبارش که طراحی و ساخت نئوکلاسیک میدان حسن‌آباد را نیز برعهده داشت، دنبال می‌کند. شیرین‌کار از تکرار داستان‌های مرتبط با محل‌کارش که حدود 3سال است در آن فعالیت می‌کند، خسته نمی‌شود؛ حتی روزهایی که بازدیدکنندگان پشت و پی هم سر می‌رسند و همه‌شان هم از بهت، بی‌مکث و درنگ به سؤال و سراغ‌‌های پیاپی می‌افتند؛ بازدیدکنندگانی خردسال مانند حنا که فقط 6سال داشت و همراه پدر و مادرش آمده بود و شیرین‌کار برای او نیز ساده و کودکانه از تاریخ می‌گفت.