به تو می‌سپارمش

فاطمه عباسی

مدینه در دهان شب فرو رفته است و مسلمانان همه خفته‌اند. سکوت مرموز شب، گوش به گفت‌وگوی آرام علی دارد و علی که سخت تنها مانده است،‌‌ هم در شهر و هم در خانه، بی‌پیغمبر، بی‌فاطمه، همچون کوهی از درد، بر سر خاک فاطمه نشسته است. شب (خاموش و غمگین)زمزمه درد او را گوش می‌دهد، بقیع آرام و خوشبخت و مدینه بی‌وفا و بدبخت، سکوت کرده‌اند، قبرهای بیدار و خانه‌های خفته می‌شنوند. نسیم نیمه‌شب، کلماتی را که به‌سختی از جان علی برمی‌آید، از سر گور فاطمه به خانه‌ خاموش پیغمبر می‌برد: «ای پیغمبر خدا، از من و از دخترت که به دیدن تو آمد و در جوارت فرود آمد و به شتاب به تو پیوست، بر تو درود باد! خدا چنین خواست که او زودتر از دیگران به تو بپیوندد. پس از او شکیبایی من به پایان رسیده و خویشتن‌داری‌ام از دست رفته، اما آنچنان که در جدایی تو صبر پیشه کردم، در مرگ دخترت هم جز صبر چاره ندارم که شکیبایی بر مصیبت، سنت است؛ ‌ای ‌پیامبر خدا. تو بر سینه من جان دادی، تو را به ‌دست خود بر خاک سپردم، قرآن خبر داده ‌است که پایان زندگی همه بازگشت به ‌سوی خداست.
اکنون امانت به صاحبش رسید. زهرا(س) از دست من رفت و نزد تو آرمید. ‌ای ‌پیغمبر خدا، پس از او آسمان و زمین زشت می‌نماید و هیچ‌گاه اندوه، ازدلم جدا نمی‌شود. چشمانم بی‌خواب و دل از سوز غم کباب است، تا خدا مرا در جوار تو ساکن گرداند. مرگ زهرا ضربتی بود که دلم را خسته و غصه‌ام را پیوسته گردانید و چه زود جمع ما را به پریشانی کشانید. شکایت خود را به خدا می‌برم و دخترت را به تو می‌سپارم، خواهد گفت که امتت پس از تو با وی چه ستم‌ها کردند. آنچه خواهی از او بجو و هر چه خواهی بدو بگو، تا سّر دل بر تو گشاید و خون دلی که خورده است بازگوید و خدا که بهترین داور است میان او و ستمکاران داوری کند. سلامی که بر تو می‌دهم، بدرود است، نه از ملالت و از روی شوق است، نه کسالت. اگر می‌روم نه ملول و خسته ‌جانم و اگر می‌مانم نه به وعده خدا بدگمانم چون شکیبایان را وعده داده است. در انتظار پاداش او می‌مانم که هر چه هست از اوست و شکیبایی نیکوست.
اگر بیم چیرگی ستمکاران نبود، برای همیشه در کنار قبرت می‌ماندم و در این مصیبت بزرگ، چون فرزندمرده جوی اشک از دیدگانم می‌راندم. خدا گواه است که دخترت پنهانی به خاک می‌رود. هنوز روزی چند از مرگ تو نگذشته و نام تو از زبان‌ها نرفته، حق او را بردند و میراث او را خوردند. درد دل را با تو در میان می‌گذارم و دل را به یاد تو خوش می‌دارم که درود خدا بر تو باد و سلام و رضوان خدا بر فاطمه(س)».
در سالروز وفات حضرت زهرا(س) پایتخت
سیاه پوش شده و شهرداری تهران بیلبوردهایی را در شهر به همین مناسبت اکران کرده که برخی از آنها را در ادامه می بینید.