آموزش زبان اقوام در مدارس

لیلا شریف-روزنامه‌نگار

«آموزش زبان مادری در مدارس» یکی از خواسته‌های اقوام ایرانی برای حفظ و آشنایی با مشاهیر علمی و ادبی اقوام مختلف است. نزدیک به 2دهه می‌شود که این خواسته پشت سد قانونگذاران مانده است اما شواهد امر نشان می‌دهد که اعضای فعلی کمیسیون آموزش و تحقیقات کمر همت برای نهایی‌شدن این بحث قدیمی بسته‌اند. آموزش زبان مادری، همواره روی میز نهادهای آموزشی به‌ویژه وزیران آموزش‌وپرورش و اهالی مجلس قرار دارد و آنها را با این پرسش روبه‌رو کرده است که بالاخره آیا باید زبان مادری اقوام و قبایل مختلف در مدارس آموزش داده شود یا خیر؟

همنشینی اصل 15قانون اساسی با زبان مادری
نگرانی از فراموش‌شدن زبان‌های محلی در هر گوشه ایران موجب شده است، علاقه‌مندان به حفظ زبان‌های محلی و قومی در هر دوره‌ای خواهان تشکیل سازوکار رسمی در این حوزه باشند.
اصل پانزدهم قانون اساسی به‌عنوان ارجاع قانونی چنین خواسته‌ای شناخته می‌شود و براساس این اصل«زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران، فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد. ولی استفاده از زبان‌های محلی و قومی درمطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است.»



کتاب زبان مادری به مدارس می‌رسد؟


برای اینکه ادبیات محلی را حفظ کنیم، لازم دانستیم که این موضوع در قالب طرح در کمیسیون آموزش مجلس مورد بررسی قرار بگیرد. تصویب این طرح می‌تواند شرایطی را فراهم کند که ادبیات مردم در زبان‌های محلی و اقوام حفظ شود. کمیسیون آموزش پیشنهاد داده است که در پایه‌های هفتم و یازدهم، 2واحد درسی برای آشنایی دانش‌آموزان با ادبیات محلی طراحی شود. خوشبختانه در جلسات مشترکی که با آموزش و پرورش داشتیم، نظر آنها مثبت بود. وزارت آموزش و پرورش باید مربیان ویژه‌ای برای آموزش کتاب‌های زبان مادری درنظر بگیرد و ساعت‌های خاصی را برای آموزش به دانش‌آموزان تعیین کند. نظر ما این است که این کتاب‌ها در ساعت‌های تدریس دروس اصلی مدرسه آموزش داده شوند و به‌عنوان دروس فوق‌العاده شناخته نشوند.
محمدرضا احمدی
دبیر کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس