سن برای برخی واقعا یک عدد نیست، سالمندی و عوارض آن هم نمی‌تواند جلوی مفید بودن و تأثیرگذاری‌شان را بگیرد، آنها تا آخرین لحظه زندگی، دست از تلاش بر نمی‌دارند و برای پیشرفت و بهبود جامعه قدم برمی‌دارند. محمدعلی موحد، اشرف قندهاری‌بهارزاده و محمدرضا شفیعی‌کدکنی 3 نمونه از این خروار بزرگ هستند.
محمدعلی موحد-101ساله
عرفان‌پژوه، تاریخ‌نگار، حقوقدان و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی که همواره مشغول تحقیق، تألیف و ترجمه است. خواب آشفته نفت، مقالات شمس تبریزی و مختصر حقوق مدنی نمونه‌ای از ده‌ها تالیف اوست. از جوایز و افتخارات او می‌توان به نشان عالی کمیسیون ملی یونسکو به پاس 7دهه خدمات فرهنگی و ادبی، نشان درجه اول علمی و ادبی ایران و نشان دهخدا اشاره کرد.
اشرف قندهاری-91ساله
این زن که در سال 1395 درگذشت، از نخستین بنیانگذاران مؤسسه خیریه کهریزک و بانی راه‌اندازی بزرگ‌ترین NGO با 500بانوی نیکوکار بود که برای کمک به معلولان و سالمندان آسایشگاه، به‌صورت داوطلبانه به ارائه خدمات می‌پرداختند. 5-4 سال پایانی زندگی او در بیماری گذشت. با وجود این، او درحالی‌که پشت ماشین دراز می کشید، اسبق به کهریزک می‌آمد. 2 رئیس‌جمهور ایران و کوفی عنان، دبیر اسبق سازمان ملل متحد از او تقدیر کرده بودند.
محمدرضا شفیعی‌کدکنی-85ساله
شاعر، نویسنده و پژوهشگر که آثار او را می‌توان به 3 گروه انتقادی و نظری و مجموعه اشعارش تقسیم کرد. شفیعی‌کدکنی از سال۱۳۴۸تا‌کنون استاد دانشگاه تهران است. بدیع‌الزمان فروزانفر زیر برگه پیشنهاد استخدام او نوشته بود «احترامی است به فضیلت او». شفیعی‌کدکنی در مهر ۱۳۹۸ در هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی هنر برای صلح، نشان عالی «هنر برای صلح» را دریافت کرد.
اثرگذاری به‌وقت سالمندی
در همینه زمینه :