حامد فوقانی
همیشه گفته‌اند که اصلی‌ترین رقیب هر فرد در رقابت‌ها خود فرد است. اینکه دونده‌ای بخواهد پیشرفت کند باید تمرین سخت داشته باشد تا هر چند وقت یک بار رکورد خودش را بشکند؛ اینکه یک پشت کنکوری، برای اینکه نتیجه لازم را به دست آورد اول از همه خودش باید خوب درس بخواند.
بعد از تمرین استقامت، درس خواندن اصولی، تغذیه مناسب، خواب کافی و اهمیت دادن به سلامتی، آن وقت یک‌فرد موفق هنگام رقابت، باید نیم نگاهی هم به رقبا بیندازد. مگر می‌شود یک‌وزنه‌بردار در طول مسابقات و هنگام انتخاب وزنه‌ها، نداند که رقبایش چه مقدار وزنه را انتخاب کرده‌اند. هرقدر هم او قوی باشد و در تمرینات رکورد خودش را بالاتر برده باشد اما نیاز دارد که هوشمندانه وزنه‌ها را انتخاب کند؛ چراکه لحظه‌ای غرور می‌تواند با افتادن یک‌وزنه همراه شود و خارج شدن او از گردونه مسابقات را معنا کند. کسی که کنکور می‌دهد هم همین است. باید با توجه به رتبه و تراز آزمون نهایی و اینکه احتمالا رقبایش چه رشته‌ها و دانشگاه‌هایی را انتخاب می‌کنند، دست به انتخاب رشته ببرد. در زندگی همواره باید یادمان باشد که رقیب اصلی رقابت‌ها خودمان هستیم. چیره شدن بر تنبلی، ناامیدی و اندوه می‌تواند ما را از خیلی رقیبان پیش بیندازد. برخی اما فقط دنبال زمین‌خوردن دیگران یا نردبان ساختن عده‌ای دیگر برای پيشرفت خود هستند. غافل از اینکه
نمی دانند اگر رقیب‌شان زمین نخورد یا فردی که نردبان‌شان شده شکست خورد، تکلیف شان چیست؟ پس در رقابت زندگی یا شرکت نکن یا اگر شرکت کردی اول با خودت رقابت کن، نه نردبان‌شو، نه از دیگری نردبان بساز. زمین‌خوردی بلند شو و ادامه بده اما در رقابت سالم زمین نزن که غیر از این، چه بسا همانی که زمین‌زده‌ای، دست‌انداز سر راهت شود.
خودت، رقیب اصلی خودت
در همینه زمینه :
