نكته بازی

به یاد آن جمله تاریخی!
خبر خوش اینکه بعد از چیزی حدود یک دهه غیبت، حمیدخان درخشان دوباره به دنیای مربیگری بازگشته و قرار است برای فصل جدید، هدایت داماش گیلان را در دسته اول بر عهده داشته باشد. درخشان در آخرین تجربه مهم دوران حرفه‌ای‌اش، پرسپولیس را مربیگری کرد. او فصل چهاردهم در یک جابه‌جایی جنجالی جانشین علی دایی شد و بعد نیمکت را تحویل برانکو داد. نتایج درخشان در پرسپولیس پرفراز و فرود بود و او اگرچه مثلا دربی را برد اما از پس نفت مسجد‌سلیمان 9نفره برنمی‌آمد. امروز شاید مشهورترین جمله درخشان در این دوران، حرفی باشد که در آخرین نشست خبری‌اش به زبان آورد: «یارو نمی‌زنه تو گل من مقصرم؟ الان من برم پرسپولیس درست می‌شه؟» و در کمال شگفتی او رفت و پرسپولیس درست شد. این بار البته امیدواریم حضور حمیدخان به داماش کمک کند، نه رفتنش!


درویش را نمی‌خری؟
میل بی‌مهار تراکتور برای خرید بازیکنان پرسپولیسی ادامه دارد. این اشتها چنان است که بعد از فسخ قرارداد مهدی عبدی با سرخپوشان تهرانی، تراکتوری‌ها بار دیگر این بازیکن را در اختیار گرفتند. این در حالی است که عبدی نیم‌فصل دوم فصل گذشته را به‌طور قرضی در تراکتور توپ زد و عیارش معلوم شد. او با وجود شروع خوبش در تبریز، دوباره دچار افت شد و نیمکت‌نشینی را تجربه کرد. با این حال حتی همین تجربه نزدیک هم نمی‌تواند مانع از علاقه شدید مدیران آن باشگاه برای جذب بازیکنان سابق پرسپولیس باشد. به این ترتیب عبدی بعد از علیرضا بیرانوند، دانیال اسماعیلی‌فر و مهدی ترابی به چهارمین بازیکن قرمزها تبدیل شد که سر از تبریز در می‌آورند. با این روند، هیچ بعید نیست تابستان سال بعد محمدرضا زنوزی، خود رضا درویش مدیرعامل پرسپولیس را هم تراکتوری کند!


رنگ این مدال‌ها، طلایی‌تر شد
گاهی از رفتارهای غیرحرفه‌ای برخی ورزشکاران انتقاد می‌کنیم اما هرگز انصاف نیست اگر از کنار کارهای زیبای آنها هم بی‌تفاوت بگذریم. مثلا نوع برخورد برخی مدال‌آوران بی‌حاشیه کاروان ایران در المپیک پاریس با این افتخار بزرگ واقعا ستودنی بود. سعید اسماعیلی که خودش با نان کارگری بزرگ شده، مدال طلایش را به قشر کارگران ایران‌زمین تقدیم کرد. به این ترتیب او علاوه بر اینکه به این طبقه شریف، حلال‌خور و بزرگوار ادای دین کرد، می‌تواند الگو و الهام‌بخش استعدادهای این قشر هم باشد که دنبال رویاهایشان بروند. از سوی دیگر هادی ساروی، دیگر طلایی فرنگی‌کار ایران هم مدالش را به مادرش تقدیم کرد و او را قهرمان واقعی دانست. چقدر لذت بردیم از سادگی و قدرشناسی این بچه‌ها. این مدال‌ها، حالا طلایی‌تر است و جلوه زیباتری دارد.