خیلی دور خیلی نزدیک
با وجود رابطه دوستانه طارمی و سردار، تفکرات حرفه‌ای آنها کاملا با هم متفاوت است
بهروز رسایلی
صحبت بر سر این نیست که مهدی طارمی و سردار آزمون را چقدر دوست داریم یا نداریم؛ مسئله اینجاست که آنها برای چیزی حدود یک دهه، زوج اصلی خط حمله تیم ملی ایران بوده‌اند و از این نظر اهمیت دارند. بدون تعارف هر دو بازیکن هم از استعداد قابل‌توجهی برخوردارند و عمدتا با زوج علی دایی و خداداد عزیزی مقایسه می‌شوند. با وجود همه اینها اما به‌نظر می‌رسد جهان فکری و حرفه‌ای این دو دوست نزدیک، خیلی از هم دور است؛ جایی که طارمی می‌کوشد از استعدادش نهایت بهره را ببرد، اما سردار خودش را به‌معنای واقعی کلمه «حیف» می‌کند.
این یک شکست بود
مدافعان سردار آزمون تلاش می‌کنند رضایت او به حضور در باشگاهی در سطح شباب‌الاهلی امارات را توجیه کنند؛ اینکه پول خیلی خوبی به مهاجم ایرانی پرداخت شده یا اینکه او به اندازه کافی در اروپا حضور داشته و دیگر بس است. با این حال خود آنها هم در اعماق وجودشان می‌دانند این انتخاب برای آزمون، یک شکست بود؛ یک بازگشت به عقب بزرگ. اینکه شما در 29سالگی از دوراهی رم و لورکوزن و حتی طرح نام سویا در اسپانیا به لیگ امارات برسی و بروی برای بازی با خورفکان و بطائح، قابل دفاع نیست. بله؛ بعضی ستاره‌های خیلی بزرگ‌تر از سردار هم راهی لیگی مثل عربستان شده‌اند اما اولا فراموش نکنیم سن اغلب آنها بالاتر از این حرف‌ها بوده، ثانیا ارقام بسیار درشتی – در حد ده‌ها میلیون دلار- به این نفرات پرداخت شده و ثالثا با همه اینها باز هم این بازیکنان از سوی رسانه‌ها مورد انتقاد قرار می‌گیرند. دیگر تکلیف سردار با این سن و سال مشخص است.
طارمی کجاست، تو کجا؟
مهدی طارمی 2سال‌ونیم از سردار آزمون بزرگ‌تر است. سال1391، زمانی که سردار در 18سالگی به‌عنوان یکی از جوان‌ترین استعدادهای فوتبال ایران راهی لیگ روسیه می‌شد، مهدی طارمی در حوالی 21سالگی تازه به عضویت ایرانجوان بوشهر در آمده بود. سال2014زمانی که گفته می‌شد باشگاه آرسنال برای جذب آزمون پیشنهاد رسمی داد، طارمی تازه به‌عنوان بازیکنی گمنام راهی ساختمان باشگاه پرسپولیس شد تا قراردادش را با سرخپوشان امضا کند؛ بی‌آنکه حتی یکی از خبرنگاران حاضر او را بشناسد. تازه 5سال بعد از این تاریخ بود که پای طارمی به اروپا باز شد و او به عضویت ریوآوه در آمد؛ 7سال دیرتر از سردار! با این حال او عزمش را برای درخشش در قاره سبز جزم کرد و در نتیجه به یکی از معدود بازیکنان بالای 30سال آسیایی تبدیل شد که از سوی باشگاهی بزرگ در اروپا جذب می‌شود. طارمی که روزی از رویای خودش برای بازی در رئال‌مادرید حرف می‌زد، حالا شاید به آن سطح نرسیده باشد اما دست‌کم می‌تواند از خودش راضی باشد که پیراهن تیمی به اعتبار اینتر را به تن کرده است.
حیف نبود؟
حقیقتا استعداد سردار کمتر از طارمی نیست اما پشتکار و همت این دو نفر و نوع نگاه‌شان به فوتبال با هم فرق دارد؛ آنقدر که حتی خود مهاجم بوشهری هم خیلی راحت از علاقه دوستش به دنیای اسب، به‌عنوان یک آفت یاد می‌کند. از قضا رسیدن به لورکوزن و رم نشان داد موقعیت‌های خوبی می‌توانست پیش روی آزمون قرار بگیرد اما او دلش با فوتبال نبود. حیف...!
