دلتنگی برای نور صحنه

بین همه بازیکنانی که در این تابستان پرسپولیس را ترک کردند، شاید از نظر فنی مهم‌ترین چهره برای هواداران مهدی ترابی بود. حتی داستان علیرضا بیرانوند هم آنقدرها مهم به‌نظر نمی‌رسد، چون اولا او در این سال‌ها با حواشی‌اش خیلی تیم را آزار داده بود و ثانیا فصل گذشته به هیچ وجه فرم مطلوبی نداشت. دانیال اسماعیلی‌فر هم با وجود رشد نسبی در اواخر فصل گذشته، هرگز به آن بازیکن کلیدی موردنظر تبدیل نشد. پول ناشی از جدایی عبدالکریم حسن هم به قدری زیاد بود که غم دوری‌اش را سبک کند!
قصه ترابی اما با همه فرق داشت. او در این سال‌ها یک عنصر کاملا مؤثر در پرسپولیس به شمار می‌آمد؛ بازیکنی که مخصوصا در نیم‌فصل‌های دوم اوج می‌گرفت و در بزنگاه‌ها کار را برای قرمزها در می‌آورد. با وجود همه حرف و حدیث‌ها، خیلی از هواداران پرسپولیس حتی تا زمان انتشار عکس یادگاری او با پیراهن تراکتور هم جدایی‌اش را باور نکردند. با این حال چنین اتفاقی رخ داد و وینگر سرخپوشان پایتخت، فصل آینده برای قرمزهای تبریزی توپ خواهد زد. قطعا یکی از دلایل مهم جدایی ترابی، «پول» بوده است. در این مورد زیاد صحبت شده و برخی ارقام غیررسمی هم به‌عنوان دستمزد او در تبریز به انتشار رسیده است. با این حال شاید کوچ این بازیکن، یک دلیل دیگر هم داشته باشد؛ اینکه حضور موفق اوستون اورونوف در پرسپولیس، به نوعی نقش اول را از او گرفت.
حقیقت آن است که فصل گذشته بهترین دوران حضور ترابی در پرسپولیس نبود؛ نه از نظر آماری و نه از حیث کیفی. اگرچه او در همین فصل هم 3گل زد و 6پاس گل داد اما در ساق‌هایش آن طراوت همیشگی به چشم نخورد. آمار ترابی در لیگ بیست‌ودوم، 7گل زده و 8پاس گل بود. به علاوه او در آن فصل و به‌خصوص در هفته‌های آخر مثل الماس ‌درخشید و چه بسا هت‌تریکش مقابل گل‌گهر را بتوان بهترین بازی عمر این ستاره دانست. با این حال از زمانی که اورونوف آمد، نور صحنه از روی ترابی کنار رفت و بیشتر این بازیکن ازبکستانی بود که دیده ‌شد. اورونوف حتی پست تخصصی ترابی در سمت چپ را هم اشغال کرد و به موتور محرکه حرکات هجومی سرخپوشان تبدیل شد. احتمالا این مسئله، در جدایی ترابی بی‌تأثیر نبود؛ مخصوصا که لابه‌لای کلمات او در مصاحبه خداحافظی هم می‌شد چنین رد پایی را دید. آیا ترابی تصمیم درستی گرفت؟ کسی چه می‌داند؛ شاید هم بهتر بود می‌ماند و برای بازیابی نقش اول بیشتر می‌جنگید.