عقب‌نشینی درست

یکی از معضلات باشگاه‌های ایرانی در این سال‌ها قراردادهای کوتاه‌مدت بازیکنان و تلاش‌های هرساله و تکراری مدیران برای تمدید قرارداد با ستاره‌ها بوده است. در لیگ‌های حرفه‌ای دنیا همواره مرسوم است که باشگاه‌ها با بازیکنان قرارداد بلندمدت می‌بندند تا هر سال دغدغه و نگرانی حفظ آنها را نداشته باشند و از طرف دیگر وقتی این بازیکنان از تیم‌های دیگر خواهان پیدا می‌کنند، شرایط برای فروش آنها و درآمدزایی برای باشگاه فراهم باشد. جالب اینکه در آن سوی دنیا حتی بازیکنان هم از قراردادهای بلندمدت استقبال می‌کنند و این موضوع به‌عنوان یک عرف مرسوم بین همه آنها پذیرفته شده است. گاه دیده می‌شود باشگاه‌ها بازیکنی را که هنوز 2سال از قراردادش باقی مانده، پای میز مذاکره می‌نشانند تا قرارداد او را 2-3سال دیگر تمدید کنند. اما در ایران، قراردادهای بازیکنان اغلب یک‌ساله و گاهی هم 2ساله بسته می‌شود و در روزهای پرالتهاب نقل‌وانتقالات همیشه بازیکن‌ها دست بالا را دارند. ستاره‌هایی که پیشنهاد چرب‌تری از باشگاه‌های دیگر دارند، به‌راحتی جدا می‌شوند و آنهایی که می‌مانند هم با ناز و اطوار و بازارگرمی هر سال رقم خود را بالاتر می‌برند. با این وضعیت، بخش زیادی از انرژی مدیران باشگاه‌ها که قاعدتا در تابستان باید صرف مذاکره و چانه‌زنی و خرید بازیکن جدید شود، صرف مذاکرات طولانی‌مدت با بازیکنان خودی و نهایتا تمدید قرارداد آنها برای یک سال دیگر می‌شود! جالب اینکه وقتی مدیری در میانه فصل برای تمدید قرارداد ‌سراغ بازیکنانش می‌رود، آنها همه‌‌چیز را به پایان فصل موکول می‌کنند، حال آنکه در اروپا پیشنهاد تمدید قرارداد در میانه فصل اتفاق خوشحال‌کننده‌ای برای بازیکنان محسوب می‌شود.

   قانون اشتباه، به سود 30ساله‌ها
پرسپولیس امسال مهدی ترابی، دانیال اسماعیلی‌فر و علی نعمتی را به‌دلیل پایان قراردادشان به‌سادگی از دست داد و سپاهان هم به همین دلیل شاهد رفتن میلاد زکی‌پور به استقلال بود و هیچ‌کس نتوانست مانع او شود. اینها فقط بخش کوچکی از انتقال‌های این مدلی در فوتبال ایران است که همگی با سود صفر برای باشگاه مبدأ و با سود کلان برای بازیکن‌ها انجام می‌شوند. با قانون جدیدی که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ برای این فصل وضع کرده‌ بودند، کار از این هم خراب‌تر می‌شد. فدراسیون حکم کرده بود که در لیگ ایران از این فصل قرارداد بازیکنان بالای 30سال به‌اجبار باید یک‌ساله باشد تا امسال دیگر از همان قراردادهای انگشت‌شماری که حرفه‌ای‌تر بسته می‌شد و ‌زمانی بیشتر از یک سال داشت هم خبری نباشد! در واقع با اعمال این قانون تمامی بازیکنان بالای 30سال ایران سال آینده بازیکن آزاد می‌شدند! فوتبال ایران و لیگ برتر همه‌ساله با یک جمع کثیر از بازیکنان آزاد مواجه است که باکیفیت‌های این جمع به‌سوژه‌هایی برای رقابت باشگاه‌ها و طبعا سیر صعودی قیمت‌ها تبدیل می‌شوند. این قانون اشتباه باعث می‌شد تعداد این سوژه‌ها با افزایش قابل‌توجهی روبه‌رو شود.

   این اصلاح کاملا ضروری بود
به جمیع این دلایل، قانون وضع‌شده توسط فدراسیون غیرمنطقی و مخرب به نظر می‌رسید که خود فدراسیونی‌ها هم خیلی زود به آن پی بردند و روز گذشته اصلاحیه‌ای اساسی برای این قانون منتشر کردند. قانونگذاران فوتبال، سن این قانون را از 30سال به 35سال افزایش دادند و مشکل تا حدود زیادی حل شد. حالا مثلا پرسپولیس و استقلال می‌توانند با بازیکنانی نظیر پورعلی‌گنجی، احمدزاده و روزبه چشمی مذاکره مجددی داشته باشند و قرارداد آنها را برای مدتی بلندتر از یک سال ببندند.

6خارجی به یک شرط
فدراسیون فوتبال سهمیه بازیکن خارجی برای تیم‌های لیگ برتری را به 1+5 افزایش داد تا هر تیم بتواند در این فصل از 6بازیکن خارجی سود ببرد. طی روزهای گذشته باشگاه‌ها اعتراض زیادی به کاهش سهمیه بازیکن خارجی داشتند و به‌خصوص باشگاه‌های حاضر در لیگ نخبگان آسیا توقع داشتند این سهمیه برای آنها افزایش پیدا کند. حالا فدراسیون اجازه استفاده از 6بازیکن خارجی را که یکی از آنها حتما آسیایی باشد، به باشگاه‌ها داده است. البته قانونی که باشگاه‌ها را مجبور می‌کرد حداقل در 60درصد بازی‌ها از خارجی‌های خود استفاده کنند همچنان پابرجا‌ست. اما مهدی تاج روز گذشته اعلام کرد خارجی‌ها با حضور چند‌دقیقه‌ای در بازی‌ها هم می‌توانند این حدنصاب را پاس کنند. در واقع مبنای فدراسیون از این به بعد به میدان رفتن خارجی‌ها در 60درصد از بازی‌ها‌ست نه در 60درصد دقایق بازی‌ها. فدراسیون دیروز یک قانون دیگر را هم اصلاح کرد و قانون یک‌ساله‌بودن قرارداد 30ساله‌ها را به 35ساله‌ها تغییر داد؛ یعنی قرارداد بازیکنان بالاتر از 35سال فقط برای یک سال قابل تمدید است.