به وقت شهادت

از تزئینات پر از تجمل و گچبری‌هایی که نماد هنر ایرانی است به طبقه بالا که بروید، پاگردی وجود دارد که شما را به اتاق‌های متفاوتی هدایت می‌کند. در گوشه سمت چپ، تابلویی را می‌بینید که روی آن نوشته شده رواق فرازمان. مدیر موزه می‌گوید: با توجه به تنوع ساعت‌هایی که در مجموعه تماشاگه زمان داریم، تصمیم گرفتیم ساعت‌های‌مچی شهدای گمنام را هم که در تفحصات پیدا شده است‌ در اینجا به نمایش بگذاریم که استقبال خوبی هم از آن شد و نکته جالبش اینجاست که اکثر بازدیدکنندگان به زمانی که عقربه‌های ساعت ‌روی آن متوقف شده، نگاه ‌و اینطور تفسیر می‌کنند که زمان شهادت در همان دقیقه و ساعت ثبت شده است.
12ساعت مچی روی نقاط مختلف تابلویی که نقشه ایران را داخل آن نصب کرده‌اند، محل شهادت را نشان می‌دهد.
عقربه‌هایی از‌نفس‌افتاده، شیشه‌هایی که شکسته و بند‌هایی که زنگ زده است شما را می‌برد به همان لحظه‌ای که شاید روحی به ملکوت فراخوانده شده است. در کنار آن 2ساعت رومیزی نیز از شهیدان باکری و زین‌الدین‌ در معرض دید قرار گرفته تا مجموعه ساعت‌های ارزشمند این موزه تکمیل شود.

در 10:10 ‌دقیقه لبخند بزنید
کارشناس موزه می‌گوید برای اکثر بازدیدکنندگان این سؤال پیش می‌آید که چرا زمان توقف ساعت‌ها همه روی ساعت 10:10 ‌‌تنظیم شده‌ است.
بیشتر شرکت‌های ساعت‌سازی از این روش برای نمایش ساعت‌های خود استفاده می‌کنند تا حداکثر جذابیت و تأثیرگذاری را به‌دست آورند. وقتی عقربه‌های ساعت روی ۱۰:۱۰ ‌قرار می‌گیرند، شکل یک لبخند را تشکیل می‌دهند که احساس مثبتی را به بیننده منتقل می‌کند. این حالت ظاهری باعث جلب توجه و ایجاد حس خوشایندی می‌شود. قرار‌گرفتن عقربه‌ها در این وضعیت، تعادل و تقارن زیبایی را در صفحه ساعت ایجاد می‌کند و این تقارن به‌طور طبیعی چشم‌نواز و جذاب است. این موقعیت باعث می‌شود که لوگو یا نام برند ساعت که معمولا در بالای صفحه قرار دارد، به وضوح قابل مشاهده باشد. همچنین، این تنظیم کمک می‌کند تا سایر المان‌های صفحه مانند تاریخ، نام مدل و دیگر جزئیات دیده شوند. البته برخی منابع اشاره می‌کنند که این تنظیم به‌دلیل پایان جنگ جهانی دوم در ساعت۱۰:۱۰ صبح انتخاب شده است، اما این دلیل به اندازه دلایل زیبایی‌شناسی و بازاریابی مستند نیست.