تنها راه احیاي جنگلها
نقی شعبانیان؛ معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی
راه احیای عرصه‌های جنگلی، جنگل‌داری اجتماعی است. زاگرس، وسیع‌ترین عرصه جنگلی ایران بیش از سایر عرصه‌ها و رویشگاه‌های جنگلی ایران آسیب دیده است. البته همه رویشگاه‌های جنگلی کشور در معرض خطر قراردارند، اما زاگرس حال و روز اورژانسی دارد، بیش از ۵۰ سال است زادآوری درختان زاگرس کم شده و توانی برای درختان پیر زاگرس نمانده است. صفر شدن زادآوری درختان ارزشمند زاگرس، تعادل اکولوژیکی این عرصه مهم و حیاتی کشور را برهم زده است.اجرای طرح جنگل‌داری اجتماعی یکی از راهکارهای اساسی احیاي جنگل‌هاست. این طرح در چند کشور اروپایی که عرصه‌های شبیه به رویشگاه‌های زاگرس دارند، موفقیت‌آمیز بوده و جنگلها را احیا کرده است.مطالعات جنگل‌داری اجتماعی انجام شده و با مشارکت مردم محلی، به‌صورت پایلوت در بخش‌هایی از زاگرس در حال اجراست. این طرح می‌تواند برای همه رویشگاه‌های جنگلی ایران اجرا شود و در حال برنامه‌ریزی برای این کار هستیم. البته اجرای طرح احیاي جنگلها بدون مشارکت مردم محلی امکان‌پذیر نیست. درواقع هر طرحی که اجرا می‌شود باید به منافع مردم محلی به‌عنوان یک اصل توجه جدی کند. ضمن اینکه برای تحقق مدیریت پایدار جنگلها ضرورت دارد مسائل اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی در کنار هم دیده شوند.هرچه درتوان داریم باید برای احیا و محافظت از جنگلها صرف کنیم. خوشبختانه یکی از فرصت‌های مهمی که در این زمینه وجود دارد، مشارکت و همکاری حداکثری مردم محلی در اجرای پایلوت جنگل‌داری اجتماعی است و اگر ضعفی وجود دارد، به برنامه‌ریزی‌ها بر می‌گردد. بنابراین درصورت برنامه‌ریزی درست و اجرای دقیق طرح جنگل‌داری اجتماعی، به کمک مردم محلی به موفقیت‌های خوبی برای احیاي زاگرس و دیگر عرصه‌های جنگلی ایران دست پیدا می‌کنیم.
