قهر و قهرمانی

گره فینال جام‌حذفی خیلی زود برای سپاهان باز شد؛ زمانی که اشتباه مشترک و مرگبار میثم تیموری و حامد لک، بهترین موقعیت برای گلزنی را در اختیار شهریار مغانلو قرار داد تا آقای گل لیگ برتر نخستین گلش در جام‌حذفی را به ثمر برساند. پس از آن هم برخورد توپ به‌دست مدافع مس‌رفسنجان با یک بازبینی 7دقیقه‌ای از سوی VAR همراه شد تا گل دوم شهریار و سپاهان هم از روی نقطه پنالتی به ثمر برسد. طبیعتا بازگشت به بازی مقابل تیم پرستاره‌ای مثل سپاهان آن هم وقتی 2گل زودهنگام می‌خوری هرگز کار راحتی نیست و مس هم با وجود فشارهای جسته و گریخته‌ای که تا آخر بازی وارد آورد، موفق به جبران مافات نشد. به این ترتیب سپاهان بعد از 9سال موفق به کسب یک جام قهرمانی دیگر شد. آنها آخرین بار به شکلی غیرمنتظره و درپی تساوی 3- 3بازی تراکتور و نفت آبادان در هفته پایانی لیگ چهاردهم موفق به لمس جام شده بودند و این بار نیز با پیروزی بر یار آشنایی همچون محرم نویدکیا عنوان قهرمانی را از آن خود کردند.
از نظر فنی به‌نظر می‌رسد کسب قهرمانی در جام‌حذفی حداقل حق تیم گران‌قیمت سپاهان در پایان یک فصل پرماجرا بود؛ موفقیتی که خیلی هم به هواداران این تیم چسبید و باعث خواهد شد یک سوپرجام جذاب بین آنها و پرسپولیس ببینیم. با این حال چیزی که در پایان مسابقه قدری از شیرینی این موفقیت کاست، گلایه‌های بازیکنان این تیم بود. رامین رضاییان رسما از هواداران سپاهان خداحافظی کرد و گفت دیگر برای این تیم توپ نخواهد زد. رضاییان البته در پایان فصل گذشته نیز چنین کرده بود اما آن زمان قرارداد داشت و ناچار شد برگردد، درحالی‌که امروز بازیکن آزاد است و سرنوشتش دست خودش خواهد بود. شهریار مغانلو هم به‌عنوان مؤثرترین بازیکن فصل سپاهان بعد از این بازی مدعی شد گروهی از بازیکنان سپاهان دلخور هستند، چرا که احترام مورد نظر را از سوی برخی آدم‌ها ندیده‌اند. او اعلام جدایی رضاییان را هم بی‌ارتباط با همین فضا ندانست. رامین در طول فصل هم یکی، دو بار به چنین مواردی اشاره کرده بود و البته روشن نیست منظور این دوستان چیست. هر چه هست رگه‌هایی از قهر، در پس زمینه این قهرمانی دیده شد و شیرینی آن را تحت‌تأثیر قرار داد.

فاصله بیش از 2گل بود
اگرچه برتری 2بر صفر سپاهان در بازی فینال با یک پنالتی و یک اشتباه فردی از خط دفاعی حریف به‌دست آمد، اما این تیم در طول بازی برتری کاملی بر حریف داشت و می‌توان گفت پیروزی با اختلاف 2گل حق شاگردان مورایس بوده است. کافی است به آمارهای متریکا در پایان این بازی توجه کنید. تیم سپاهان دوبرابر حریفش شوت زده و هفت‌هشت برابر آنها امید گل خلق کرده است. امید گل سپاهان در پایان 90دقیقه 2.96 محاسبه شده که آمار بسیار خوبی برای یک بازی فینال است و حتی در جریان لیگ هم کمتر اتفاق می‌افتد. بخش زیادی از این امید گل به‌خاطر ضدحملاتی است که تیم مورایس در نیمه‌دوم و بعد از سپردن مالکیت توپ به حریفش اجرا کرده است. در نیمه‌دوم که مس برای جبران گل‌های خورده تلاش می‌کرد، مالکیت توپ بیشتر در اختیار تیم رفسنجانی بود. سایت متریکا نیز درصد مالکیت توپ را 56 بر 44 به سود مس رفسنجان محاسبه کرده است. اما با وجود این، سپاهان 15بار به سمت دروازه مس شوت زده و تیم حریف 7بار توانسته به سمت دروازه سپاهان شوت بزند. تعداد شوت‌های داخل چارچوب نیز 3 بر 2 به سود سپاهانی‌ها‌ست که از 3شوت این تیم 2شوت تبدیل به گل شده است. اگرچه سپاهان یکی از گل‌هایش را از روی ضربه پنالتی زده اما امید گل بالای این تیم (2.96) بیشتر در جریان بازی اتفاق افتاده و نقش ضربات ایستگاهی در خلق این عدد چندان زیاد نبوده است. سپاهانی‌ها در ضربات ایستگاهی فقط 0.09 امید گل ایجاد کردند که با احتساب امید گل 0.74 در ضربات پنالتی جمعا به عدد 0.83 می‌رسد. بنابراین زردپوشان در جریان بازی موفق شده‌اند آنقدر خودشان را به دروازه مس برسانند که امید گل آنها در جریان بازی به 2.13برسد. اینها برای زدن 2گل و برتری بر حریف کاملا کافی بوده است، آن‌هم حریفی که امید گلش در این بازی از 0.38 تجاوز نکرده است.

با مورایس، بی‌محرم
خوشی‌های سپاهان در ابتدای فصل خیلی زود با ورود حاشیه‌ها به پایان رسید بنابراین برای این تیم خوشی بی‌پایان وجود نداشت اما پایان خوش چرا
فینال جام‌حذفی فوتبال ایران با پیروزی سپاهان به پایان رسید و فصل 03-1402 فوتبال ایران با قهرمانی زردپوشان در این جام تمام شد. فینال جام‌حذفی بعد از چندبار تغییر میزبان و تصمیم‌گیری‌های متعدد نهایتا در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد، ورزشگاهی که از همان ابتدا هم مناسب‌ترین مکان برای این بازی به‌نظر می‌رسید. سازمان لیگ و مسئولان برگزاری این رقابت‌ها در ابتدا شهر کرمان را به‌عنوان میزبان انتخاب کرده بودند و در ادامه این شهر را به قزوین تغییر دادند اما هر دوی این شهرها مشکلاتی برای برگزاری بازی فینال جام‌حذفی داشتند. از این گذشته وقتی ورزشگاه آزادی تهران با کیفیت خوب زمین چمن و از آن مهم‌تر با شرایط استفاده از سیستم کمک‌داور ویدئویی در دسترس مسئولان بود، انجام بازی در یک ورزشگاه دیگر اصلا منطقی به‌نظر نمی‌رسید. برخی از بازیکنان و مربیان 2تیم ازجمله رامین رضاییان هم این نکته را در مصاحبه‌های خود به مسئولان گوشزد کرده بودند. خوشبختانه این بار مسئولان تصمیم گرفتند حرف‌شنوی داشته باشند و تا پایان روی تصمیم اشتباه خود نایستند. همین نکته در مورد پخش زنده بازی از تلویزیون هم صدق می‌کرد. در ابتدا پخش زنده این بازی در کنداکتور هیچ‌کدام از شبکه‌های تلویزیون قرار نداشت که باز هم انتقادات بالا گرفت و در ادامه تلویزیون این بازی را از شبکه ورزش پخش کرد. در مجموع و به‌خاطر جمیع این دلایل، فینال جام حذفی بسیار خوب و منظم و در بهترین شرایط برگزار شد. سیستم VAR هم به کمک قاضی‌های این مسابقه آمد و گل دوم سپاهان با پنالتی که توسط همین سیستم گرفته شد، به‌دست آمد.

حق مورایس و سپاهان |  با برتری 2بر صفر در بازی فینال و بالا بردن جام قهرمانی، بالاخره سپاهان با هدایت ژوزه مورایس توانست یک جام به‌دست بیاورد. مورایس همین سال گذشته در نخستین حضورش در ایران هم شایسته بردن لیگ برتر بود اما یک لغزش کوچک و توقف مقابل ملوان آرزوهای این تیم را به باد داد. سپاهان سال گذشته جام قهرمانی لیگ را به پرسپولیس واگذار کرد و در جام‌حذفی هم با شکست مقابل همین تیم حذف شد تا دست‌خالی بماند و شاهد دوگانه گرفتن رقیب سرخپوش باشد. امسال لیگ برتر برای سپاهان حکایتی حتی متفاوت از سال قبل داشت. زردپوشان با مشکلاتی که قانون سقف قرارداد بر سر راهشان گذاشت و محرومیت‌هایی که برای برخی از بازیکنان این تیم اعمال شد، شکست‌هایی متوالی را پذیرفتند و نهایتا از جمع مدعیان قهرمانی عقب ماندند. قهرمانی در جام‌حذفی بهترین پاداش برای تیمی بود که در هفته‌های ابتدایی لیگ، بهترین کیفیت فوتبال را در میان تمامی تیم‌های این فصل ارائه می‌داد. سپاهانی‌ها در ثلث ابتدایی لیگ که با 10برد طی 12بازی برای آنها همراه شد، فوتبالی ارائه دادند که هیچ تیم دیگری در هیچ مقطعی از فصل نتوانست به چنین کیفیتی برسد. شاید بهترین بازی‌های پرسپولیسِ اوسمار، آن هم در بهترین مقطع او که هفته‌های میانی نیم‌فصل دوم بود، تنها بازی‌هایی باشد که از لحاظ کیفی به سپاهانِ آن روزها نزدیک شده اما باز هم نتوانسته بالاتر از آن تیم بایستد. قهرمانی سپاهان که نخستین قهرمانی این تیم از سال1394به این طرف بود، جایگاه ژوزه مورایس را هم کمی محکم کرد و حالا تردیدها در مورد ماندن او در اصفهان کمتر شده است.

فاصله گرفتن از همشهری |  قهرمانی سپاهان در جام‌حذفی ایران پنجمین قهرمانی این تیم در این رقابت‌ها بود که زردپوشان را بعد از استقلال و پرسپولیس در رتبه سوم قرار داد. پرسپولیس و استقلال هر کدام 7بار قهرمان جام‌حذفی شده‌اند و از این لحاظ رکورددار هستند. بعد از آنها دو تیم اصفهانی سپاهان و ذوب‌آهن قرار داشتند که هر کدام 4بار قهرمان جام‌حذفی شده بودند. ذوب‌آهن حتی یک‌بار بیشتر از سپاهان در فینال حاضر شده بود که 4برد و یک باخت در فینال‌ها سهم این تیم شده بود. سپاهان اما فقط 4بار به فینال رسیده و هر 4بار پیروز شده بود. زردپوشان پنجشنبه این رکورد را به 5فینال و 5قهرمانی ارتقا دادند تا هم رکورد صددرصدی خود را در بردن فینال‌ها حفظ کنند و هم از همشهری خودشان در تعداد قهرمانی سبقت بگیرند. حالا ترتیب جام‌داران جام حذفی ایران به این شکل در آمده است: استقلال و پرسپولیس (7)، سپاهان (5)، ذوب‌آهن (4)، ملوان (3)، تراکتور (2)، بهمن تهران، فجرسپاسی، برق شیراز، صبای قم، نفت تهران، شاهین اهواز، سایپا، فولاد و نساجی (یک قهرمانی).

با محرم، بی‌محرم |  قهرمانی روز پنجشنبه سپاهان، یک خصوصیت جالب هم داشت؛ این نخستین قهرمانی سپاهان در فوتبال ایران بود که بدون حضور محرم نویدکیا به‌دست آمد. زردپوشان که پیش از این 5قهرمانی لیگ و 4قهرمانی حذفی داشتند، همه آن 9قهرمانی را زمانی به‌دست آورده بودند که محرم به‌عنوان بازیکن برای آنها بازی می‌کرد. بعد از رفتن نویدکیا و حتی در زمانی که او روی نیمکت سپاهان به‌عنوان سرمربی حضور داشت، زردپوشان هرگز نتوانستند در فوتبال ایران جام بگیرند. حالا سپاهان برای نخستین بار توانسته بدون محرم جام بگیرد و جالب اینکه این کار را با بردن همین محرم نویدکیا در بازی فینال انجام داده است.