پیش‌خرید بلیت ماشین‌دودی برای عزاداران
مردم تهران قدیم اعتقاد داشتند حرم شاه‌عبدالعظیم حسنی، زیارتگاه فقراست چون افرادی که توان مالی کمی داشتند و نمی‌توانستند به کربلا و دیگر اماکن زیارتی بروند، نذر می‌کردند هر پنجشنبه که روز زیارت امام‌حسین(ع) است به این آستان بیایند، اما این ارادت و حضور در ایام شهادت مسلم بن عقیل بیشتر خودش را نشان می‌داد و کم‌کم این حضور به یک آیین محرمی تبدیل شد. اما اینکه تهرانی‌ها چطور خودشان را به مسلمیه می‌رساندند، حکایتی جالب و خواندنی دارد؛ یکی با پای پیاده و دیگری با چاپار و درشکه و گاری، ولی با راه افتادن ماشین‌دودی و خط شاه‌عبدالعظیم(ع) این رفت‌وآمدها آسان‌تر شد. سیدمحسن ماجدی، ری‌پژوه، خاطره جالبی از استفاده زائران از ماشین‌دودی در ایام مسلمیه دارد. او تعریف می‌کند: «پدربزرگم، سوزنبان ماشین‌دودی بود و دایی‌ام روایت می‌کرد که در ایام مسلمیه، چون هیئت‌ها می‌خواستند، اعضای هئیت ازهم‌گسسته و پراکنده نشوند و در راه جا نمانند، به همین‌خاطر واگن‌های ماشین‌دودی را برای ایام مسلمیه رزرو و بلیت آن را پیش‌خرید می‌کردند و هرقدر جا داشت حتی تا سقف هم افراد سوار واگن می‌شدند.»
ماجدی درباره اسناد مکتوب تاریخی کشف‌شده می‌گوید: «به تازگی 5نسخه روزنامه به نام وقایع‌اتفاقیه (روزنامچه) آستان مقدس عبدالعظیم(ع) در ری پیدا و خوانش شده که مربوط به سال 1292تا 1298شمسی است. در آن روزگار گروهی از حکومت در آستان مستقر بودند تا وقایع آستان را به‌صورت هفتگی مستند کنند و برای دربار و دارالخلافه بفرستند. به همین‌خاطر وقایع جالبی را مکتوب کردند که آیین و عزاداری مردم مسلمیه هم بخشی از این روزنامچه است.»
به‌گفته ماجدی هر قوم و شهری برای طلیعه محرم آیین و رسم ویژه‌ای دارد، مانند ترک‌ها که با طشت‌گذاری و یزدی‌ها با سیاهبندان به پیشواز محرم می‌روند. تهرانی‌های متدین هم می‌خواستند طلیعه خاص خودشان را برای محرم داشته باشند، به همین‌خاطر مسلمیه را در ری برای یک شب پایه‌گذاری کردند. ابتدا هیئت سادات اخوی که از طرف دارالخلافه حمایت می‌شد، یکی از هیئت‌هایی بود که در ایام مسلمیه در حرم عبدالعظیم(ع) یک شب به عزاداری می‌پرداخت. بعدها هیئت‌های دیگر هم اضافه و زمان آن نیز بیشتر شد.
