به حق میوه‌های نخورده!

فاطمه عباسی

از دوران جلال و جبروت حضور «موز» لابه‌لای میوه‌های معمولی، سال‌هاست که می‌گذرد و این میوه گران‌قیمت که ‌زمانی نماد تجمل‌گرایی بود، حالا هم‌قیمت باقی میوه‌های معمولی است و جایش را به میوه‌هایی لاکچری  داده که شاید اسم برخی‌از آنها تا‌به‌حال به گوشتان هم نخورده باشد و این روزها در برخی میوه‌فروشی‌های لوکس با قیمت‌های بالا به فروش می‌رسند؛ محصولاتی که غالبا اصالتشان به کشورهایی با آب و هوای استوایی برمی‌گردد و فارغ از طبع و مزه‌ای که دارند، سر از سبد میوه خانه‌های ایرانی در‌آورده‌اند. روزهای اولی که این میوه‌ها با قیمت‌های گران و کاذب وارد بازار شدند، کمتر کسی سراغ‌شان می‌رفت؛ چرا‌که طعم و ظاهرشان برای مردم آشنا نبود. اما رفته‌رفته با پر‌شدن پیشخوان مغازه‌های مرکز و شمال شهر، این میوه‌ها به خانه‌ها راه پیدا کردند و حالا پس از چند ‌سال مشتریان خاص خود را دارند. نکته قابل‌توجه این است که انحصار واردات این میوه‌های لاکچری از سوی عده‌ای خاص است که این موضوع باعث شده تا قیمت این محصولات بدون هرگونه ضابطه و تنها براساس تصمیم واردکننده تعیین شود. به همین دلیل است که در میوه‌فروشی‌های بالای شهر قیمت یک کیلو لیچی 3میلیون‌و۱۰۰ هزار تومان، بلوبری کیلویی 2میلیون تومان، آووکادو کیلویی ۴۶۰هزار تومان، دراگون فروت کیلویی یک میلیون و 200 هزار تومان، رامبوتان کیلویی یک میلیون و 800 هزار تومان و میوه ستاره‌ای یا استارفروت با قیمت کیلویی یک‌میلیون‌و۷۰۰هزار تومان به فروش می‌رسند. البته این میوه‌ها نه به شکل کیلویی، بلکه دانه‌ای یا گرمی فروخته می‌شوند چون کمتر کسی است که بتواند این میوه‌ها را با این قیمت‌های نجومی به‌صورت کیلویی خریداری کند. این در حالی است که ‌همین میوه‌ها در کشورهای دیگر با قیمتی به‌مراتب پایین‌تر و معمولی‌تر به فروش می‌رسند و خوراکی لاکچری هم محسوب نمی‌شوند.