سرانجام دلتنگی برای بیرو!

نه اینکه امیررضا رفیعی در اراک خیلی بد بوده باشد اما به هر حال وقتی دروازه‌بانی در یک بازی حذفی 4گل دریافت می‌کند و شاهد کنار رفتن تیمش از مسابقات است، نمی‌توان به او نمره قبولی داد. رفیعی در مقاطعی از همین مسابقه با آلومینیوم هم عملکرد خوب و مسلطی داشت اما تیم میزبان به قدری موقعیت خلق کرد و هجوم آورد و آنقدر مدافعان پرسپولیس را به اشتباه انداخت که بالاخره سریال گل‌خوردن‌های رفیعی هم شروع شد؛ به بدترین شکل ممکن در بدترین زمان ممکن. مهم‌ترین ترکش این اتفاق اما آن بود که پرسپولیسی‌ها بعد از مدت‌ها یاد دروازه‌بان اولشان افتادند. هفته‌های گذشته علیرضا بیرانوند به‌دلیل مصدومیت از ناحیه دست غایب بود اما عملکرد خوب رفیعی و مدافعان و ثبت کلین‌شیت‌های پیاپی شرایطی را به‌وجود آورد که کمتر کسی از او یاد کند. حتی بعضی‌ها از این حرف می‌زدند که اگر بیرانوند شرایط بازی را به‌دست بیاورد، نیمکت‌نشین‌کردن رفیعی به صلاح هست یا نه؟ حالا اما وضعیت به کلی فرق کرده.
پرسپولیس چهارشنبه یک بازی بسیار حساس با سپاهان دارد که اغراق نیست اگر به آن لقب مرگ و زندگی بدهیم. این مسابقه (مخصوصا با توجه به نتیجه دیدار همان روز تراکتور و استقلال) همان‌قدر که می‌تواند دروازه بهشت باشد، ممکن است قرمزها را به سمت دوزخی زودهنگام بکشاند و شانس قهرمانی در لیگ را از آنها بگیرد. در چنین شرایطی طبیعی است که برخی هواداران با توجه به اتفاقات اراک نگران دروازه تیم‌شان باشند و سراغ بیرانوند را بگیرند. دست‌کم تا زمان تنظیم این مطلب، هنوز شرایط بیرو برای حضور در این مسابقه مشخص نیست و حتی کفه عدم‌حضور او سنگین‌تر است اما علیرضا چه در این بازی و چه در هفته‌های بعدی باید از این فرصت برای اعاده حیثیت استفاده کند. او اصلا فصل خوبی را  پشت سر نگذاشته و حالا که بالاخره جای خالی‌اش حس شده، باید دوباره ارزش‌هایش را نشان بدهد.