علاوه بر روز جمعه که براساس قانون اساسی تعطیل رسمی است، براساس تقویم رسمی کشور 27روز از سال هم تعطیل رسمی است که شامل تعطیلات ملی و مذهبی و مناسبت‌های خاص می‌شود. با احتساب روزهای جمعه درصورتی که همه تعطیلات یک سال با روزهای جمعه تلاقی نداشته باشد، تعداد روزهای تعطیل رسمی کشور به 79روز می‌رسد.
یکی از دشواری‌های تنظیم ساعت کار در ایران، به چالش بین‌التعطیلین برمی‌گردد به‌نحوی که وقتی فاصله بین روزهای تعطیل کم باشد، خواسته یا ناخواسته برخی کارکنان بخش دولتی و البته بخش غیردولتی قيد کار کردن را می‌زنند. به این ترتیب چه پنجشنبه تعطیل شود چه شنبه این احتمال وجود دارد که به‌دلیل جابه‌جا شدن تعطیلات عمدتا مذهبی و غیرملی در طول هر سال درصورتی که یک روز کاری بین تعطیلات هفتگی ایجاد شود، عملا بسیاری از فرصت بین‌التعطیلین استفاده کنند.
به تعبیری، ایران به روایت آمارهای رسمی و در مقایسه با بسیاری از کشورهای جهان ازجمله کشورهای کم‌تعطیل به شمار می‌رود اما در عمل می‌توان از آن به‌عنوان کشوری با تعطیلات ناموزون و غیرهدفمند یاد کرد؛ چراکه علاوه بر چالش بین‌التعطیلین، بین ادارات دولتی و تهران و دیگر استان‌ها هم اختلاف نظر وجود دارد. به‌طور مثال در روز پنجشنبه مدارس تعطیل است اما برخی دانشگاه‌ها و مراکز دانشگاهی تعطیل نیست. برخی ادارات و سازمان‌ها در تهران در روز پنجشنبه تعطیل و نیمه تعطیل هستند و در برخی استان‌ها باز هستند. سامان دادن به این وضعیت یک ضرورت جدی است. حال باید دید دولت و مجلس سرانجام چه تصمیمي می‌گیرند و اساسا آیا پرونده تعطیلات آخر هفته تا آخر عمر این مجلس بسته می‌شود؟
بسیاری از کشورهای اسلامی طی تصمیمی یکپارچه از سال ۲۰۰۸ میلادی و به‌صورت تدریجی طی ۵ سال، تعطیلات پایان هفته خود را از پنجشنبه و جمعه، به جمعه و شنبه تغییر داده‌اند.
لازم است بدانید که دولت سیزدهم در لایحه پیشنهادی‌اش به مجلس تنها به کاهش تعداد ساعت کاری اشاره کرده و روز مشخصی را برای تعطیل شدن اعلام نکرده است.
چیزی بیشتر از 2 روز تعطیلی هفتگی!
در همینه زمینه :
گشتی در اقتصاد جهان
پیگیری
