تکرار تقدیر

محله شوش حدود 38هزار نفر جمعیت دارد، اما این جمعیت تنها افرادی نبودند که موقع درد و بیماری، دل‌شان به چراغ روشن بیمارستان مریم گرم بود. این بیمارستان چندین دهه تنها مرکز درمانی ساکنان محله شوش، هرندی، نوبهار و دیگر محله‌های ناحیه 4منطقه 12به شمار می‌آمد و از آن جا که یکی از مراکز زیرمجموعه سازمان تأمین اجتماعی محسوب می‌شد، مردم این محله‌ها با پرداخت هزینه‌ای کمتر می‌توانستند از خدمات آن استفاده کنند، اما 8سال پیش این بیمارستان تعطیل شد و ساختمان پر سن و سال آن، که روبه‌روی ایستگاه متروی شوش خسته و نزار جا خوش کرده، به زخم اهالی نمک می‌پاشد. سمانه قنبرزاده از ساکنان قدیمی محله شوش است که دوندگی بی‌ثمر مردم و معتمدان محل برای بازگشایی این بیمارستان را خوب به‌خاطر دارد. او می‌گوید: «این بیمارستان تنها مرکز درمانی بود که مردم استفاده می‌کردند و امکانات مناسب و مجهزی هم داشت، اما چند سال پیش یکباره درش قفل شد و گفتند سازمان تأمین اجتماعی به‌دلیل مشکلات مالی تصمیم به تعطیلی آن گرفته است. ما مدتی به سازمان تأمین اجتماعی و شورای شهر هم نامه‌نگاری و بازگشایی بیمارستان را پیگیری کردیم، ولی نتیجه‌ای نداشت و این ساختمان از سال‌ها پیش بدون استفاده مانده و به محل رفت‌وآمد معتادان تبدیل شده است.»