به پایان سلام کن!

بهروز رسایلی

احتمالا امروز اگر به روزهای گرم تابستان1401برگردیم، مربیان و مدیران ذوب‌آهن در مورد جذب کمال کامیابی‌نیا تجدیدنظر خواهند کرد! بعد از پایان فصل بیست‌ودوم و در شرایطی که پرسپولیسی‌ها سرخوش از کسب دوگانه در حال بستن تیم‌شان برای فصل بیست‌وسوم بودند، قرار گرفتن یک نام مهم در فهرست مازاد قرمزها توجهات را به سمت خودش جلب کرد؛ کمال کامیابی‌نیا. یحیی گل‌محمدی یکی از مؤثرترین ستاره‌های دوران اوج‌گیری پرسپولیس را نخواست و این بازیکن هم خیلی گرم با تصمیم کادرفنی برخورد نکرد. به هر جهت  او راهی ذوب‌آهن شد و لابد آن را مجالی برای اثبات شایستگی‌هایش دانست اما اتفاقی که با گذشت تقریبا دوسوم از مسابقات این فصل رخ داده، کاملا برعکس بوده است.

   همان بهتر که روی نیمکت باشی!
کمال طی دوران حضورش در ذوب‌آهن بیشتر نیمکت‌نشین بوده اما اوقاتی هم که به زمین آمده، اغلب کادرفنی را پشیمان کرده است! اگر قرار باشد به‌صورت جزئی در این مورد حرف بزنیم، کامیابی‌نیا 4هفته اول لیگ را به‌دلیل مصدومیت از دست داد، هفته‌های پنجم و ششم فیکس شد، هفته هفتم به نیمکت برگشت و هفته هشتم کلا از فهرست خارج شد. هافبک پیشین پرسپولیس در هفته نهم به‌عنوان بازیکن تعویضی برای ذوب‌آهن به میدان آمد و هفته دهم فیکس شد اما بعد از آن 2هفته دیگر نیمکت‌نشین شد. او 2بازی بعدی را هم در ارنج اصلی شروع کرد اما در 3مسابقه پس از آن فقط بین یک تا 3دقیقه به بازی گرفته شد تا اینکه رسیدیم به دیدار هفته نوزدهم با هوادار و فاجعه‌ای که خلق شد. کمال در این بازی در ترکیب اصلی تیم اصفهانی قرار گرفت و درحالی‌که شاگردان محمد ربیعی با 2گل از حریف پیش بودند، دقیقه73با دریافت کارت زرد دوم از زمین اخراج شد. از اینجا به بعد ورق برگشت و هوادار با تنگ کردن عرصه بر مهمان، در دقایق پایانی 2گل زد و مسابقه را به تساوی کشاند. در پایان دیدار ربیعی به‌شدت از کمال کامیابی‌نیا و شایان مصلح (دیگر بازیکن باتجربه تیمش که اواخر بازی مرتکب خطای پنالتی شد) انتقاد کرد و گفت آدمی نیست که از کنار چنین اشتباهاتی ساده بگذرد. با این اوصاف هیچ بعید نیست کامیابی‌نیا به نیمکت برگردد؛ جایی که خطرش برای تیم کمتر است!

   بوی خداحافظی به مشام می‌رسد؟
کسی چه می‌داند شاید کامیابی‌نیا در ادامه فصل احیا شود یا در تیم‌های دیگر برای چند فصل به بازی در سطح بالا ادامه بدهد اما فعلا شواهد چنین چیزی را نشان نمی‌دهد. روند کمی و کیفی کمال در خود پرسپولیس هم نزولی بود. او که در لیگ‌های بیستم و بیست‌ویکم مجموعا 1750و 1900دقیقه برای سرخپوشان بازی کرده بود، فصل آخر حضورش در این تیم یعنی در لیگ بیست‌ودوم فقط حدود 900دقیقه برای این تیم به میدان رفت و در لیست مازاد قرار گرفت. شمار دقایق بازی او برای ذوب‌آهن در این فصل هم کمتر از 500دقیقه بوده است. کمال که جدایی از جمع قرمزها را منطقی نمی‌دانست و علیه آن گارد داشت، در 2بازی بزرگ این فصل ذوب‌آهن مقابل پرسپولیس و استقلال صرفا در دقایق پایانی به‌عنوان بازیکن تعویضی به میدان آمده و در هر 2مسابقه هم به‌خاطر خطاهای شدید فورا کارت گرفته است؛ خشونت بی‌موردی که مقابل هوادار سرانجام به دریافت کارت قرمز منجر شد و کمر تیم را شکست. آیا هافبک دفاعی نامدار لیگ ایران، در حوالی خط پایان است؟

تجربه یا وسوسه؟
گویا ربیعی نقش خودش را در افت ذوب‌آهن فراموش کرده است
ذوب‌آهن در حالی برتری 2بر صفر خود مقابل هوادار را از دست داد که 2بازیکن با تجربه این تیم مرتکب اشتباهات بزرگی شدند؛ کمال کامیابی‌نیا مفت و مجانی از زمین اخراج شد و شایان مصلح هم در آخرین دقایق پنالتی داد. اینگونه بود که محمد ربیعی، سرمربی ذوب‌آهن به‌شدت از دست این 2نفر شاکی شد و حتی در نشست خبری هم دلخوری‌اش از آنها را علنی کرد. از قرار معلوم ربیعی بعد از سوت پایان بازی هم به مصلح نزدیک شده و با طعنه به او گفته:«تجربه، تجربه؛ پدر تیم ما را همین تجربه درآورد.»
خب البته در کنار تجربه باید از «وسوسه» هم به‌عنوان عاملی دیگر در نزولی شدن روند ذوب اشاره کرد؛ جایی که آقای ربیعی در هفته‌های پایانی نیم‌فصل هوایی شد و حتی با خداحافظی از بازیکنان در رختکن، آماده بود هدایت فولاد را بر عهده بگیرد. با این حال در آخرین لحظات توافق نهایی بین ربیعی و باشگاه اهوازی به‌دست نیامد تا او در اصفهان ماندگار شود. این روند اما تأثیر منفی خودش را بر تیم گذاشته و باعث شده ذوب‌آهن از 8بازی آخرش فقط یک برد داشته باشد. پرسش اینجاست که شما امروز چطور می‌خواهید به بازیکنانی امر و نهی کنید که دیروز در سودای یک جایگاه دیگر با آنها خداحافظی کرده بودید؟!