رنج بی‌گنج
گذر زمان نشان داد مصدومیت مرتضی پورعلی‌گنجی، چه ضربه سختی به تیم ملی و پرسپولیس وارد کرد
بهروز رسایلی
همه‌‌چیز از بازی با قطر در تورنمنت چهارجانبه اردن شروع شد؛ روزی که ایران موفق شد تیم کارلوس کی‌روش را با 4گل در هم بکوبد. با این حال اتفاق مهم این مسابقه کمی قبل از توفان گل‌های پشت سر هم ایران رخ داد؛ زمانی که اوایل نیمه دوم مرتضی پورعلی‌گنجی در جدال برای تصاحب یک توپ نقش بر زمین شد و از درد به‌خودش پیچید. شاید آن زمان کمتر کسی تصور می‌کرد این مصدومیت اینقدر شدید بوده باشد. حتی بعد از انجام آزمایش‌های پزشکی و قطعیت یافتن پارگی رباط صلیبی گنجی هم کمتر کسی فکر می‌کرد تبعات غیبت او برای تیم ملی و پرسپولیس تا این اندازه زیاد باشد، اما دقیقا همین اتفاق افتاد و امروز، 3ماه بعد از آن حادثه به جرأت می‌توان گفت آسیب‌دیدگی مرتضی تاوان بسیار سختی به فوتبال ایران تحمیل کرد.
جای خالی در تیم ملی
تیم ملی ایران در حالی جام ملت‌های آسیا را ترک کرد که عالم و آدم در یک موضوع هم‌نظر بودند؛ ضعف شدید ساختار دفاعی این تیم. شاگردان قلعه‌نویی فقط با یک کلین‌شیت از قطر به ایران برگشتند و حجم انتقادات در این زمینه آنقدر زیاد بود که خود امیر هم شاکی شد. شاید اوج این کلافگی را در یکی از نشست‌های خبری او می‌شد دید؛ جایی که گفت: «این کلین‌شیت هم تازگی‌ها مد شده است!» در زمان مصدومیت پورعلی‌گنجی شاید خیلی‌ها تصور می‌کردند با این همه مدافع اسم و رسم‌دار، به راحتی جای خالی او پر خواهد شد، اما هرگز چنین نشد. زوج محمدحسین کنعانی‌زادگان و شجاع خلیل‌زاده که به هر دلیلی در جام‌جهانی تشکیل نشده بود، اینجا جواب نداد؛ گاهی این یکی ضعیف ظاهر می‌شد و گاهی آن یکی. مجید حسینی هم اوایل جام ملت‌ها مصدوم شد و ادامه مسابقات را از دست داد. روزبه چشمی هم آنقدر پایین‌تر از حد انتظار ظاهر شد که حتی حامیان سنتی و اصلی‌اش را از دست داد. در نهایت رسیدیم به جایی که قطر 3گل به ایران زد و حداقل 3گل دیگر هم می‌توانست بزند. قلعه‌نویی البته در دفاع از این وضعیت گفت: «با همین خط دفاعی به ژاپن موقعیت گل ندادیم.» هرچند او احتمالا دو فرصت عالی سامورایی‌ها در اوایل نیمه دوم را از یاد برده بود؛ دو توپی که هر کدام گل می‌شدند، ورق بازی برمی‌گشت.
جای خالی در پرسپولیس
وقتی تیم ملی با بضاعت بسیار بیشتر و استفاده از همه نیروهای فوتبال کشور نتوانست جای خالی پورعلی‌گنجی را پر کند، دیگر تکلیف پرسپولیس روشن است! استاد کنعانی اینجا هم تشریف داشتند و غیراز نوسان فنی، با حاشیه‌های پرشمارشان به تیم ضربه زدند و گاهی هم نیمکت‌نشین شدند. گئورگی گولسیانی هم مثل علیرضا بیرانوند دوران افتش را پشت سر می‌گذارد و گاهی هم که نوبت استفاده از فرشاد فرجی می‌شد، این مدافع پرتلاش با گاف‌های بزرگش به هواداران خون دل می‌داد. در نتیجه رسیدیم به جایی که پرسپولیس تا اینجا در 22بازی لیگی و آسیایی فقط 10کلین‌شیت به ثبت رسانده. خبر بد این است که پورعلی‌گنجی تا پایان فصل بهبود نخواهد یافت و قرمزها باید با این وضعیت کنار بیایند.
