خسرو دهقان
تکلمه
دیروز در این ستون از اهمیت کلمه گفتیم. این که در نهایت این نوشتار است که می ماند نه نقل شفاهی؛ که هر آنچه به عنوان میراث گذشتگان برایمان مانده از کلمه و نوشته است و هیچ آوایی از مثلا عصر کوروش برایمان نمانده ولی سنگ نوشته های آن دوره مانده است. از روزنامه و مجله و کتاب گفتیم و آنچه از قلم افتاد، نوشتار در عصر دیجیتال بود.
چه دوست داشته باشیم و چه نه، زندگی ما با سایت و تلفن همراه و پلتفرم و پیام رسان گره خورده است. آنچه با موبایل مان برای دوست یا همکارمان درباره مثلا یک فیلم یا کتاب
می‌نویسیم یا در یک گروه به اشتراک می‌گذاریم هم یک نوع نوشتار است. روزگاری است که که نقد فیلم شاید در یک رشته توییت نوشته شود. در روزگاری به سر می بریم که زندگی‌مان با موبایل و تبلت و‌کامپیوتر گره خورده و تکنولوژی با خودش شیوه نوشتن هم آورده و خیلی ها حتی مجله و روزنامه را هم در صفحه موبایل یا کامپیوترشان می خوانند.
نوشتن در عصر دیجیتال هم تاکیدی است بر اهمیت کلمه و اینکه جهان با تمام تغییرات گسترده‌اش، همچنان بر مدار نوشتار حرکت می‌کند.
یادداشت اول
کلمه در عصر دیجیتال
در همینه زمینه :
