همراه شو، عزیز !

این سرود در نخستین سالگرد پیروزی انقلاب و با صدای محمدرضا شجریان روانه بازار موسیقی شد، اما آن را می‌توان در زمره سرودهای انقلابی و حماسی قرار داد. پرویز مشکاتیان در کنار شجریان و لطفی، یکی دیگر از چهره‌های شناخته‌ شده موسیقی سنتی ایران بود که با خلق آثار انقلابی ماندگار در بحبوحه پیروزی انقلاب به‌عنوان آهنگساز انقلابی نامش را مطرح کرد. او با ساخت تصنیف جاودانه «همراه شو، عزیز!» جایگاه خود را بین آهنگسازهای انقلابی تثبیت کرد و این تصنیف که در ماه‌های ابتدایی پیروزی انقلاب ساخته شده بود در شکل‌گیری اتحاد عمومی برای ساختن ایران پساپهلوی نقش مؤثری داشت. مشکاتیان با ساخت این تصنیف، رسیدن روزهای روشن را نوید می‌داد و مردم را به ساختن ایرانی آباد و آزاد دعوت می‌کرد. او قبل از «همراه شو، عزیز!» تصنیف دیگری به نام «ایرانی» ساخته بود که آن تصنیف هم به مردم هشدار می‌داد که با عبور از روزهای پرالتهاب ابتدای انقلاب همه نیروی‌شان را برای ساختن ایران به‌کار بگیرند.  در آن برهه تاریخی بسیاری از اهالی موسیقی بر این باور بودند که تصنیف همراه شو، عزیز! نفاق‌ها را به وحدت بدل کرد، این تصنیف که گفته می‌شود مثل بسیاری از سرودهای انقلابی دیگر، در استودیو بل و حوالی بهجت‌آباد ضبط شده در 22بهمن سال 1358برای نخستین بار پخش شد و در شناسنامه آن از فردی به نام «برزین آذرمهر» به‌عنوان شاعر اثر نام بردند. بعد از چند سال برخی رسانه‌ها از برزین آذرمهر به‌عنوان نام مستعار پرویز مشکاتیان نام بردند، اما «جعفر مرزوقی» خودش را صاحب این اثر دانست و مدعی شد در روزهای خفقان‌آور سال 1355با نام مستعار برزین آذرمهر آن را سروده و مشکاتیان تنها «عزیز» را جایگزین «رفیق» کرده است. تردید درباره هویت شاعر اثر «همراه شو، عزیز!» ادامه داشت تا اینکه 2 دهه بعد مشکاتیان به‌طور رسمی خودش را به‌عنوان شاعر این اثر معرفی کرد.


همراه شو، عزیز!/همراه شو، عزیز!
تنها نمان به در/کین درد مشترک
هرگز جدا جدا/درمان نمی‌شود
دشوار زندگی/هرگز برای ما
دشوار زندگی/هرگز برای ما
بی رزم مشترک/آسان نمی‌شود
تنها نمان به در/همراه شو عزیز
همرا شو/همراه شو