پایان افسانه

خبر درگذشت ماریو زاگالو در 92‌سالگی خیلی‌ها را شوکه کرد چون کمتر کسی حواسش بود که این مربی و بازیکن پرافتخار سابق فوتبال برزیل هنوز زنده است. مرد افسانه‌ای فوتبال برزیل 5‌بار به‌عنوان بازیکن، سرمربی، دستیار و مشاور سرمربی قهرمانی جهان را به‌دست آورد. او به‌نوعی در هر 5‌قهرمانی تاریخ فوتبال برزیل در جام‌های جهانی گوشه‌ای از کار را گرفته بود؛ قهرمان جهان به‌عنوان بازیکن (1958و 1962)، قهرمان جهان به‌عنوان سرمربی (1970)، قهرمان جهان به‌عنوان مربی و دستیار کارلوس آلبرتو (1994) و قهرمان جهان به‌عنوان مشاور ویژه کادر فنی (2002).
   زاگالو در فینال سال۱۹۵۰ به‌عنوان یک سرباز جوان در زمین بازی حضور داشت و از طرف نیروهای مسلح برزیل امنیت مسابقات را تامین می‌کرد، همان سالی که اروگوئه در ورزشگاه ماراکانا مقابل چشمان 200‌هزار هوادار برزیلی تیم میزبان را شکست داد و برای دومین‌بار قهرمان جهان شد.
   آخرین نقش مربیگری او در تیم ملی به‌عنوان دستیار پریرا در سال۲۰۰۶ بود که تیم در مرحله یک‌چهارم از فرانسه به رهبری زیدان شکست خورد و حذف شد.
   او نخستین کسی بود که هم به‌عنوان بازیکن و هم سرمربی فاتح جام‌جهانی شد. بعدها فرانتس بکن‌باوئر از آلمان و دیدیه دشان از فرانسه این افتخار را به‌دست آوردند.
   او یک عنوان چهارمی در سال1974 و یک نایب‌قهرمانی در سال1998 هم به‌عنوان مربی داشت.
   زاگالو در سال۲۰۱۳ توسط مجله ورلدساکر به‌عنوان نهمین مربی برتر تاریخ انتخاب شد.
   او در سال۱۹۹۲ نشان شایستگی فیفا را دریافت کرد.
   زاگالو عدد‌۱۳ را عدد شانس خود می‌دانست زیرا 2 رقم آخر سال تولدش را نشان می‌دهد: ۱۹۳۱.
   او همه دوران بازی‌اش را در فلامینگو و بوتافوگو سپری کرد و در 33بازی ملی 5‌گل زد اما در دوران مربیگری حضور در تیم‌های مختلفی را تجربه کرد؛ بوتافوگو، فلومیننزه، فلامینگو، واسکودوگاما، پورتگیزا، الهلال و تیم‌های ملی کویت، امارات، عربستان و برزیل.
   زاگالو یکی از معدود مربیانی بود که در هر 4‌باشگاه سنتی ریو (فلامینگو، فلومیننزه، بوتافوگو و واسکوداگاما) دوران مربیگری موفقی داشت.
   او زمانی که برای جام‌جهانی1978 تلاش می‌کرد تیم ملی کویت را به جام‌جهانی ببرد، به تور تیم ملی ایران خورد.