گپ
من مادر نرگس‌ها هستم
کارآفرین آزادشهری از تجربه‌های شالیکاری و راه‌اندازی بزرگ‌ترین باغ گل نرگس یکپارچه در کشور می‌گوید
راحله عبدالحسینی-روزنامه‌نگار
خطه سرسبز شمال با زمین‌های شالیزار در ذهن تداعی می‌شود؛ تصویری آشنا که راهی شدن زنان شالیکار سر زمین را قبل از طلوع آفتاب نشان می‌دهد و تا غروب آفتاب مشغول کاشت دسته‌های نشاء در زمین هستند. قصه «کبری انصاری» هم ازهمين جا آغاز شد. خودش می‌گوید: «کشاورز زاده هستم وعاشق شالیکاری.» حدود 2 دهه پیش که زنگ خطر کم آبی و محدودیت کشت نشاء با آب چاه به صدا درآمد، 60هکتار زمین شالی را به 10هکتار تقلیل داد. اما فکر بکرش برای راه‌اندازی باغ گل نرگس باعث شد که حالا صاحب بزرگ‌ترین باغ گل نرگس باشد که به‌صورت شخصی اداره می‌شود.
او با باغ گل نرگس 10هکتاری‌اش برای 60نفر اشتغال‌زایی کرده و برای همین یکی از کارآفرینان برتر و از زنان تأثیرگذار استان گلستان معرفی شده است. وی تحصیلاتش را در رشته گیاه‌پزشکی ادامه داده تا از نظر علمی هم به روز باشد.
فصل برداشت گل نرگس است و باغ گل نرگس شما حسابی پر جنب و جوش. از دور و اطراف هم برای بازدید به اینجا می‌آیند؟
بله. از مشهد، یزد، اصفهان و تهران برای بازدید آمده‌اند. چند خانوار آزادشهری هم برای پذیرایی از مسافران نان محلی می‌پزند و به باغ می‌آورند و برای خودشان
درآمدی دارند.
این باغ گل نرگس برای چند نفر اشتغال‌زایی کرده‌است؟
تقریبا 60نفر از زمان کاشت تا برداشت گل نرگس مشغول کار هستند. بعضی‌ها که بیماری اعصاب‌وروان داشتند، حتما زمان برداشت چند روزی اینجا بودند و می‌گفتند در بهتر شدن حال‌مان خیلی تأثیر داشته‌است. آن وقت همه خستگی‌ها از تنم رفع می‌شود.
مگر پرورش گل نرگس هم مثل شالیکاری کار پر زحمتی است؟
اصلا قابل مقایسه نیست. به‌نظر من شالیکاری در کشاورزی یک هنر است؛ هنری که مادران و زنان به خوبی از پس آن بر آمده‌اند.
چطور؟ از مادرانه‌هایتان برای شالی و گل نرگس بیشتر بگویید.
شالی مثل فرزند کوچک خانواده رسیدگی مداوم می‌خواهد. وقتی نخستین خوشه‌های شالی سبز می‌شود، انگار سرزندگی و ناز و دلبری دختر بچه‌ام را می‌بینم. با عجله اول به همه خبر می‌دهم. بعد با چشم بسته در شالیزار قدم می‌زنم و فقط بوی شالی را حس می‌کنم. 80درصد شالیکاری از نشاکاری تا وجین و درو را زنان انجام می‌دهند. فقط گلکاری و شالیکوبی را مردان انجام می‌دهند که آن هم اگر خانمی راننده باشد و بتواند با کمباین و تراکتور کار کند، صفر تا صد شاليکاری به‌دست زنان انجام می‌شود. ولی نرگس با عطرش همه را شگفت‌زده می‌کند.
مسیر کشاورزی شما چطور از شالیکاری به نرگس‌زار رسید؟
حدود 2 دهه پیش همسرم گفت که با محدودیت منابع آبی دیگر نمی‌توانیم از آب چاه استفاده کنیم. نرگس کاشتیم که محصولی کم آب‌بر است. نرگس‌زار را از اواسط دهه 90به بعد با کشت رقم شهلا وسعت دادیم. بخشی از شالیزار را هم به باغ هلو، باغ زیتون و سبزی‌کاری اختصاص دادیم. تمام فوت‌وفن کشت گل نرگس را رایگان آموزش می‌دهم.
عطر نرگس‌زار شما باعث شده تا برای جابه‌جایی سایت دپوی زباله آزادشهر هم تصمیماتی گرفته شود. جریان از چه قرار است؟
در کنار زمین کشاورزی ما 16هکتار سایت دپوی زباله آزادشهر قرار دارد. حالا که آزادشهر را با گل نرگس می‌شناسند، قرار شده برای جابه‌جایی این سایت دپوی زباله هم فکری شود.
در همینه زمینه :
گزارش
اول شخص مفرد