جرم: ماندن کنار مردم

علی ترابی-روزنامه‌نگار

هر تصمیم و رفتاری بهایی دارد؛ اینکه تصمیم بگیری در شرایط ملتهب اجتماعی که عده‌ای با دستور گرفتن از معاندان و مخالفان نظام اسلامی علیه مردم و ارزش‎های اسلامی جامعه مانع‌تراشی و دشمنی می‌کنند، در کنار مردم و ارزش‌های اسلامی جامعه قرار بگیرید، بهای به‌مراتب گزافی دارد که دشمنانت حتی بعد از مرگت هم به عداوت و کینه‌توزی خود ادامه می‎دهند و به‌اصطلاح، اگر از دستشان بربیاید، حتی به پیکر بی‌جانت هم سنگ‌پرانی می‎کنند؛ رفتار ناجوانمردانه‎ای که نمونه‌های آشکار آن را بعد از درگذشت برخی از هنرمندان مردمی، ازجمله زنده‌یاد پروانه معصومی در ‌ماه گذشته و زنده‌یاد ناصر طهماسب در طی چند روز اخیر دیدیم. جریان ضد‌مردمی دور خود و دیدگاه‌هایش که مغایر با اصول حاکم بر جامعه اسلامی است، حصار کشیده که هر کس را خارج از آن ببیند، سزاوار هر چه تهمت و ناسزا می‎داند و در این راه به هیچ‌یک از اصول اخلاقی پایبند نیست.

چرا به این هنرمندان حمله می‌شود؟
جریان ضدمردمی سعی دارد به بهانه انتشار خبر درگذشت هنرمندانی که در زمان حیات مادی خود با ارزش‌های نظام همراهی کرده و به مارپیچ سکوتی که برای سلبریتی‌ها دست و پا شده بود، تن نداده بودند، یک‌بار دیگر برای هنرمندان حاضر در صحنه خط و نشان بکشد که اگر روزی و روزگاری در صحنه یک نبرد له جمهوری اسلامی موضع‌گیری داشتید باید منتظر حملات ما باشید؛ حتی اگر دست از دنیا شسته و رهسپار دیار باقی شده باشید.
به تعبیری این حملات زنجیره‌ای و شبه‌پروژه‌ای به هنرمندان درگذشته قطعه‌ای دیگر از پازلی است که چندی پیش برخی بازیگران نظیر الهام‌حمیدی و متین ستوده از آن به‌عنوان مارپیچ سکوت یاد کردند؛ پازلی که تمام تلاشش مبنی بر این است که هزینه موضع‌گیری حقیقی در حمایت از مردم ایران و حکومت مستقر در حاکمیت مرزی این کشور را تا حد ممکن بالا ببرد تا مبادا هنرمندی با جریاناتی که آنها دوست ندارند هم‌صدا شود.