نشانه‌های پیری در وویجر یک

وویجر یک نخستین فضاپیمایی است که از هلیوسفر خورشید (پهنه‌ای حباب‌مانند که بادهای خورشیدی را دربرگرفته است) خارج شده و اکنون بعد از ۴۶سال، نشانه‌های پا به سن گذاشتن آن دیده می‌شود. به گزارش ناسا، یک نقص در سیستم داده‌های پرواز فضاپیما باعث‌شده که وویجر یک به جای داده‌های علمی، یک‌سری داده‌های تکراری و بی‌معنی به شکل صفر و یک به زمین ارسال کند. تیم وویجر درحال حاضر سعی دارد که مشکل را برطرف کند، اما مسافت ۲۴میلیارد و ۱۳۵میلیون کیلومتری (تقریبا 11 برابر دورتر از فاصله ما تا خورشید) و فناوری قدیمی فضاپیما به این معنی است که ارسال پیام‌های مهندسان برای حل مشکل باید هفته‌ها در راه باشد؛ تازه اگر به مقصد برسد! تعداد کمی از ماموریت‌های ناسا مانند وویجر یک تخیل را برمی‌انگیزد. این کاوشگر فضایی 816کیلوگرمی، حامل صداهایی از سیاره زمین است در سپتامبر ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شد و به سمت لبه‌های بیرونی منظومه شمسی حرکت کرد.
وویجر یک در دسامبر همان سال با پیشی گرفتن از برادر خود وویجر۲ (که در واقع قبل از وویجر ۱ پرتاب شد)، نخستین فضاپیمایی بود که از هلیوسفر خارج و نخستین فرستاده بشریت در میان ستارگان شد. اکنون مرحله علمی ماموریت وویجر یک، حدود ۴۶ سال پس از پرتاب، ممکن است به پایان برسد.
هفته گذشته، ناسا اعلام کرد که درحال کار روی حل یک نقص کامپیوتری در فضاپیماست. بخشی از سیستم داده‌های پرواز (FDS) آن باعث می‌شود وویجر یک هیچ داده علمی یا مهندسی به زمین نفرستد. در بیانیه مطبوعاتی آمده است: «یافتن راه‌حل‌هایی برای چالش‌هایی که کاوشگرهای وویجر با آنها مواجه می‌شوند، اغلب مستلزم بررسی اسنادی مربوط به چنددهه قبل است و در آنها چیزهایی که امروزه درنظر می‌گیریم، پیش‌بینی نشده است. در نتیجه، برای جلوگیری از عواقب ناخواسته، زمان می‌برد تا تیم بفهمد که یک فرمان جدید، چه تأثیری بر عملکرد فضاپیما می‌گذارد.»
ناسا امیدوار است که وویجرهای یک و ۲ را با حداقل یک ابزار علمی تا سال۲۰۲۵ نگه دارد .