سفیران امید

لیلی خرسند

قرار نیست همه‌‌چیز برای زنان در سطح آرزو بماند. اگر آنها تا دیروز اخبار مسابقات قهرمانی جهان را با حسرت دنبال می‌کردند و فقط در رؤیا، خودشان را جزئی از این مسابقات می‌دیدند، اما حالا بخشی از واقعیت این رقابت‌ها هستند. هندبال زنان در چند سال اخیر حتی از رؤیا هم فراتر رفته است. چه‌کسی تصور می‌کرد آنها در همه رده‌های سنی جواز حضور در مسابقات قهرمانی جهان را بگیرند؟ و چه‌کسی باور داشت که تیم ملی زنان برای دومین‌بار بتواند خودش را به رقابت‌های جهانی برساند. عادت بر این بود که هر اتفاقی در ورزش زنان یک‌بار و تصادفی تجربه شود، اما در هندبال فعلا همه‌‌چیز متفاوت است؛ تیمی که یک لژیونر در اروپا دارد و یک استعداد ویژه‌ در سطح جهانی. تیم ملی زنان 2سال پیش برای نخستین‌بار در اسپانیا مسابقات قهرمانی جهان را تجربه کرد؛ در رقابت‌هایی که با بزرگان هندبال جهان مثل نروژ، رومانی و قزاقستان تنه‌به‌تنه شد و یک پیروزی تاریخی هم مقابل مکزیک داشت. این پیروزی تنها دستاورد نبود، انتخاب فاطمه خلیلی به‌عنوان بهترین دروازه‌بان بازی با نروژ و چهره‌شدن دیگر بازیکنان تیم، زنان را در مرکز توجه جهان هندبال قرار داد. بعد از این مسابقات بود که خلیلی لژیونر شد و در لیگ دسته2 رومانی پیراهن تیم CSM Iasi را پوشید.
حالا تیم هندبال ایران برای دومین‌بار مسابقات جهانی را تجربه می‌کند؛ چهارمی در آسیا سهمیه این رقابت‌ها را برای آنها کنار گذاشته است. در رقابت‌هایی که از آخر هفته به میزبانی مشترک دانمارک، نروژ و سوئد آغاز می‌شود، ایران باز هم گروه سختی دارد. آلمان، لهستان و ژاپن حریفان این دوره ایران هستند. هرچند نام لهستان و آلمان در حد نروژ و رومانی نیست، اما بردن این تیم‌ها هم به غیرممکن نزدیک است. ژاپن هم که یکی از قدرت‌های آسیاست و باختن با اختلاف نزدیک هم می‌تواند افتخار باشد.

   قانع:‌ بازی تدارکاتی نداشتیم
دوره قبل توقعی از تیم نبود، تنها اتفاق مهم حضور تیم در رقابت‌ها بود. این دوره هم منطق می‌‌گوید نباید انتظاری از این تیم داشت، به‌خصوص که تیم جوان‌تر هم شده است اما به هرحال هر کسی هم توقعی نداشته باشد، دختران خودشان این توقع را دارند که حداقل بازی بهتری را به نمایش بگذارند. آخرین تمرینی که آنها در تهران و سالن فدراسیون داشتند، تفاوت‌ها را نسبت به قبل نمایش داد. به‌نظر می‌رسد بازیکنان هم فیزیک بهتری پیدا کرده‌اند و هم حرفه‌ای‌تر تمرین می‌کنند. خدیجه قانع، سرمربی تیم ملی این موضوع را تأیید می‌کند: «هم استرس‌ بچه‌ها نسبت به دوره قبل کمتر شده است و هم اینکه این دوره تمرینات بیشتری داشتیم. به هر حال بچه‌ها در هر سه رده سنی تجربه جهانی داشته‌اند و دیدن مسابقات و تیم‌های بزرگ و مدل بازی کردن آنها، روی بچه‌ها تأثیر خوبی گذاشته است. تیم جوان‌تر شده اما باانگیزه‌تر از دوره قبل است. با این حال، نسبت به دوره قبل توقع از تیم بیشتر است و تا حدودی روی بازیکنان فشار هست. ما سعی می‌کردیم با نمایش فیلم بازی تیم‌ها، آنها از حریفان شناخت نسبی داشته باشند. دوره قبل تیم یکباره اعزام شد و شرایط خوبی حاکم نبود، پس طول کشید تا تیم به فضا عادت کند. اما این دوره با توجه به اینکه تیم در آسیا هم چهارم شده، شرایط بهتر و انگیزه‌ها بالاتر است.»
قانع تنها مشکل تیم را نداشتن بازی‌های تدارکاتی می‌داند: «فدراسیون سعی کرد بازی‌های دوستانه برای تیم ملی بگذارد اما نشد. بعضی از تیم‌ها مثل چین خودشان اردوی خارجی داشتند و بعضی از تیم‌ها هم حاضر نشدند به ایران بیایند. نداشتن بازی تدارکاتی تنها چالش ما بود.»

   کاپیتان بیمار
تیم ملی در حالی امروز تهران را به مقصد دانمارک ترک می‌کند که حال کاپیتان تیم خیلی خوب نیست. مینا وطن‌پرست آنفلوآنزا دارد و در تمرین دیروز حتی لباس تمرین هم نپوشید: «امیدوارم تا روز مسابقه حالم بهتر شود و بتوانم به تیم کمک کنم.» با حضور ژاپن در گروه ایران، کاپیتان بازی‌های این دوره را سخت‌تر از بازی‌های گروهی 2سال پیش می‌داند: «دوره قبل با قزاقستان هم‌گروه بودیم که در آسیایی بازی پایاپایی با آنها داشتیم اما ژاپن در همین بازی‌های آسیایی کره‌جنوبی را با 10گل بیشتر برد؛ کره‌ای ‌که همیشه قهرمان بود.» مینا اضافه‌شدن جوانان به تیم را نکته مثبت تیم ملی می‌داند: «بعضی از این جوانان 3بار جهانی را تجربه کرده‌‌اند و هم تجربه خوبی دارند و هم انگیزه بالا.»
او امیدوار است که تیم در مرحله دوم به یک پیروزی برسد: «همه انگیزه بردن داریم و برای باخت به زمین نمی‌رویم. در دور دوم شانس بیشتری برای پیروزی داریم. تلاش ما این است که در این دور حتما به پیروزی برسیم.»
ایران در دوره قبل بین 32تیم در رده31 قرار گرفت. این بار دختران ایران می‌خواهند از انتهای جدول فاصله بیشتری بگیرند و برای این کار نیاز به پیروزی‌های بیشتر دارند.

خلیلی: جهانی یک روز رؤیایمان بود
فاطمه خلیلی، نخستین لژیونر هندبال زنان ایران است. او دوره قبل در مسابقات قهرمانی جهان یکی از ستاره‌های تیم ایران بود و به‌واسطه درخشش در این رقابت‌ها راهی لیگ رومانی شد. او که دوره قبل چهارمین دروازه‌بان برتر مسابقات شد، امیدوار است این دوره به‌عنوانی بهتر برسد: «رؤیای من این بود که یک روز در مسابقات قهرمانی جهان بازی کنم ولی 2سال پیش چهارمین دروازه‌بان برتر مسابقات شدم. در 2بازی بهترین بازیکن زمین بودم. تیم ملی برای این دوره پیشرفت خوبی داشته است و بچه‌ها هماهنگ‌تر شده‌اند. امیدوارم امسال همه‌‌چیز بهتر پیش برود. من هم در لیگ رومانی که سطح بالایی در جهان دارد، بازی کردم و پیشرفت خوبی داشتم، امیدوارم بتوانم به موفقیت تیم کمک کنم.»