عصر حجر؛ دوران طلایی تربیت نوزادان

باور عمومی این است که انسان، در دوران طلایی رفاه و آسایش تاریخ خود زندگی می‌کند و نسل جدید انسان‌ها، در بهترین روزهای تاریخ به دنیا می‌آیند، اما دانشمندان حالا می‌گویند که نوزادان انسان، در عصر حجر شرایط بهتری داشته‌اند.
این یافته‌ها، بعد از تحقیق روی یک قبیله بدوی در آفریقا به‌دست آمده است. براساس اعلام دانشمندان، در مقایسه با والدین امروزی، والدین در عصر حجر مراقبت بیشتری از نوزادان داشته‌اند. مسئله البته فقط تلاش‌های والدین نیست و تفاوت اصلی در مراقبت جمعی از نوزادان است.
مردم‌شناسان دانشگاه کمبریج برای بررسی این مسئله، به قبیله امبنجله بایاکا که یک قبیله نیمه‌کوچنده در جمهوری دمکراتیک کنگو در آفریقاست، رفته‌اند و روش‌های سنتی آنان را در تربیت نوزادان و کودکان بررسی کرده‌اند. بشر بیش از 95درصد تاریخ خود را به شکل شکارچی-گردآورنده غذا زندگی کرده و تازه حدود 10هزار سال است که یکجانشین شده است. با توجه به این سابقه، طبیعی است که سبک زندگی این مردم که همچنان شکارچی-گردآورنده هستند، بیشتر به زندگی اجداد دور ما شباهت داشته باشد.
برخلاف شیوه مراقبت از فرزند در زندگی مدرن ما، زمانی که کودکان عموما فقط توسط والدین خود بزرگ می‌شوند، در قبیله امبنجله بایاکا یک سیستم مراقبت از فرزند اشتراکی وجود دارد که براساس آن، گاهی تا 10عضو قبیله که عموما عمه‌ها و خاله‌ها و دیگر خویشاوندان نزدیک نوزادان هستند، برای برطرف کردن نیازهای آنها با هم همکاری می‌کنند.
این مراقبت اشتراکی به کودکان و نوزادان این امکان را می‌دهد که آنها تا 9ساعت در روز از مراقبت نزدیک افراد قبیله برخوردار باشند و همین مسئله به مادر نوزاد این امکان را می‌دهد که به کارهای دیگرش برسد و بیشتر استراحت کند. در مقابل، نوزادان این روزها در کانادا و هلند کمتر از نیم‌ساعت در روز از مراقبت نزدیک برخوردارند.
بخش چشمگیری از این شیوه مراقبت، تماس پوست به پوست است که امروزه از نظر پزشکی ثابت شده فواید جسمی و روانی مهمی برای نوزادان در حال رشد دارد؛ ازجمله کمک به تنظیم ضربان قلب و تنفس آنها و همین‌طور تقویت توسعه مغزی کودکان.
تیم تحقیقاتی در جمهوری دمکراتیک کنگو متوجه شده است که «نرخ مراقبان به نوزادان» 5به یک است که به طرز معناداری بسیار بیشتر از   جوامع مدرن است. دانشمندان این مسئله را مطرح کرده‌اند که در طول تاریخ و دوران پیشاتاریخ، والدین هرگز مثل والدین امروز، از نظر کمبود حمایت از اطرافیان، در تنگنا و فشار نبوده‌اند.