خواب خزان
تیمی که این روزها یحیی گل‌محمدی به زمین می‌فرستد هیچ شباهتی به پرسپولیس واقعی ندارد؛ نه در بخش فنی و انگیزشی و نه در زمینه مسئولیت‌پذیری
بهروز رسایلی
پرسپولیس باید خوشحال باشد که مسابقات لیگ، ولو برای مدت کوتاهی متوقف می‌شود و آنها با این حال و هوا ناچار نیستند وارد مسابقات بعدی شوند. آنچه در 4بازی اخیر بر سرخپوشان گذشت، به‌معنای واقعی کلمه یک کابوس تمام‌عیار بود. تساوی‌های پی‌درپی با ملوان، نفت آبادان و استقلال تاجیکستان در نهایت با شکست مقابل سپاهان به پایان رسید؛ با نمایشی چنان کم‌رمق که تفاوت چندانی با آن بازی‌ها نداشت. پرسپولیس مریض شده و به جرأت می‌توان گفت اگر این اسم بزرگ را یدک نمی‌کشید، خیلی‌هــــــا نـمی‌توانستند آن را از دیگر تیم‌هــــــای متوسط لیگ تشخیص بدهند.
اگر اسم این تیم پرسپولیس نبود، نمی‌شد فهمید این مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر است که هر وقت یک گل از رقبا جلو می‌افتد، سراسیمه و با همه وجود مشغول دفاع می‌شود و اغلب مواقع هم در حفظ نتیجه ناکام می‌ماند. نمی‌شد فهمید این پرافتخارترین تیم تاریخ لیگ برتر است که در خانه سپاهان جرأت حمله ندارد و آنقدر شلخته و بی‌نظم دفاع می‌کند که آخرش گل را می‌خورد و برای جبران نتیجه به سبک 2دهه پیش دفاع وسط بلند‌قدش را به خط حمله می‌فرستد. نمی‌شد فهمید این همان تیمی است که پارسال در همین ورزشگاه 4گل به سپاهان زد اما امسال منتظر است بازی را ببازد و بعد از مسابقه در مورد ریخت‌وپاش حریف در فصل نقل‌وانتقالات حرف بزند. آیا سپاهان پارسال پرمهره نبود؟ پس لابد یک چیز در پرسپولیس عوض شده است.
اگر اسم این تیم پرسپولیس نبود، شاید رقبا تا این حد با آن مماشات نمی‌کردند و با اعتمادبه‌نفس بیشتری روی دروازه‌اش یورش می‌بردند. در این صورت شاید آن ضد‌حمله 5 به 2 ملوان در لحظات پایانی آنطور ساده از دست نمی‌رفت یا حتی استقلال تاجیکستان اجازه نمی‌داد این تیم با یک امتیاز شهر دوشنبه را ترک کند. حتی بخشی از توفیق کمرنگ تیم گل‌محمدی هم به‌خاطر اسمش است، در غیراین‌صورت یقین بدانید با این سبک بازی، امتیازات این فصل پرسپولیس می‌توانست کمتر باشد.
اگر اسم این تیم پرسپولیس نبود، احتمالا نمی‌توانستیم باور کنیم دفاع چپ ازلی و ابدی‌اش علی نعمتی است که البته خیلی زحمت می‌کشد اما واقعا در سایز تیم قهرمان ایران نیست. نمی‌توانستیم باور کنیم دانیال اسماعیلی‌فر و سعید صادقی مدت‌هاست در ارنج هستند، بدون اینکه اغلب اوقات به چشم بیایند و خاطره درخشانی خلق کنند. نمی‌توانستیم باورکنیم پدیده همه این سال‌های تیم، محمد عمری است که البته نیمچه استعدادی دارد اما واقعا در مقیاس این همه توجه نیست، اغلب دور خودش می‌چرخد و در کار تیم سکته می‌اندازد.
اگر اسم این تیم پرسپولیس نبود، شاید برایمان پذیرفتنی‌تر بود که سرمربی‌اش هر روز در حال بهانه‌جویی باشد و از ضعف نیروی انسانی خودش و قوت رقبا حرف بزند. آیا واقعا پرسپولیس اینقدر تیم فقیری است که یحیی در هر نشست بابت عدم‌یارگیری باشگاه حرف بزند و بگوید سر او کلاه رفته؟ انصافا غیر از سپاهان، بضاعت انسانی کدام باشگاه لیگ برتری با پرسپولیس قابل مقایسه است؟
شلیک سنگین سرنوشت
موقعیت‌هایی که سپاهان و پرسپولیس ایجاد کردند روی‌هم‌رفته به اندازه یک گل هم نبود
در لیگ برتر فوتبال ایران مالکانه‌ترین بازی را کدام تیم انجام می‌دهد؟ پاسخ این است که 2تیم پرسپولیس و تراکتور در این زمینه برترین تیم‌ها هستند و بعد از آنها سپاهان در رتبه سوم قرار دارد. جالب اینکه در این هفته تراکتور با وجود یک برتری قابل توجه در زمینه مالکیت توپ، بازی را به استقلال باخت و در مصاف سپاهان و پرسپولیس هم تیمی برنده شد که کمتر از حریفش توپ داشت. مالکیت توپ در بازی موسوم به ال‌کلاسیکو 52.6 بر 47.4 به‌سود پرسپولیس ثبت شد. تعداد پاس‌ها هم 395 بر 353 به سود قرمزها بود. جالب اینکه حتی در دقت پاس هم پرسپولیس یک برتری جزئی (77.5 به 77.1) بر حریف داشت اما نتیجه کار چه شد؟ سپاهان تقریبا یک‌ونیم برابر پرسپولیس شوت زد و دوبرابر حریف امید گل به دست آورد و درنهایت هم با یک گل پیروز شد. گل سپاهان البته روی صحنه‌ای به‌دست آمد که امید گل بسیار ناچیزی داشت اما به شکل استثنایی تبدیل به گل شد و تکلیف بازی بزرگ هفته را روشن کرد. مجموع امید گل 2تیم در این میدان به اندازه یک گل هم نبود اما سپاهان در دو سه صحنه می‌توانست گل سرنوشت‌ساز بازی را بزند. زردپوشان دراین مسابقه 9شوت زدند که 5شوت آنها داخل چارچوب بود و یکی از آنها تبدیل به گل شد. پرسپولیس اما 6بار شوت زد و فقط 2شوت داخل چارچوب داشت. امید گل سپاهان در این مسابقه 0.67 و امید گل پرسپولیس 0.31ثبت شد. یعنی مجموع امید گل 2تیم 0.98 بود؛ 2صدم کمتر از یک گلی که اسدی به زیبایی زد و سپاهان را بعد از سال‌ها در نقش‌جهان مقابل پرسپولیس برنده کرد.
رضا اسدی با همین گل به‌عنوان برترین بازیکن میدان هم شناخته شد، اگرچه نمره او در این مسابقه به 8 نرسید. اسدی از متریکا نمره7.70 را دریافت کرد. او در طول بازی فقط همین یک ضربه را به سمت دروازه حریف زده بود، درحالی‌که مدافعان چپ و راست سپاهان یعنی زکی‌پور و رضاییان هرکدام 2شوت به سمت دروازه داشتند. زکی‌پور با نمره7.52 به همراه محمدجواد حسین‌نژاد 2بازیکن برتر سپاهان بعد از اسدی بودند. پیام نیازمند هم با نمره7.40 نفر چهارم بود. در بین پرسپولیسی‌ها فقط 2مدافع وسط این تیم توانستند به عدد7 برسند و گئورگی گولسیانی با نمره7.18 بهترین بازیکن تیم خودش شد.
در همینه زمینه :
