کوچه هَستُمَک

کوچه، سرزمین موعود بچه‌های قدیم بود؛ بچه‌هایی که سرشان و تهشان را می‌زدی توی کوچه بودند. بچه‌های دهه‌های30 و40 و نسل‌های قبل‌تر چیز‌هایی از آنچه امروز در اختیار بچه‌هاست نداشتند؛ چیزهایی از قبیل تلفن همراه و کامپیوتر و بازی‌های متعدد. حتی تلویزیون هم عمر زیاد طولانی در آن نسل نداشت که برنامه‌هایش چیزی جز اخبار و برنامه گل‌ها و فیلم‌های وسترن جان وین برای بچه‌ها و بزرگ‌ترها نبود. یکی از کوچه‌های معروف محله کن کوچه هستمک است؛ کوچه‌ای که برای اهالی قدیم این محله پر از خاطرات و شیطنت‌ها و بازیگوشی است. این کوچه که از کنار تکیه اسماعیلیان شروع می‌شود یکی از کوچه‌های قدیمی و بزرگ محله است که هنوز در اطراف آن باغ‌های توت و سرسبز خودنمایی می‌کند.
کوچه هستمک به فتح «ها»، به ضم «تا» و فتح «میم» کوچه‌ای در محله اسماعیلیان بوده. هستمک در اصطلاح کنی به قاشق چوبی و بلند هم‌زدن سمنو و حلیم می‌‌گفتند. درباره علت نامگذاری این کوچه به نام هستمک نقل است که چون این کوچه شبیه هستمک بوده، به این نام معروف شده. البته برخی هم معتقدند در این کوچه چند کارگاه هستمک‌سازی وجود داشته که با توجه به اینکه صنایع‌دستی و کارگاه‌های تولید انبوه در کن زیاد رواج نداشته بعید به‌نظر می‌رسد.