میرجلال‌الدین کزازی، شاعر، حافظ‌پژوه و شاهنامه‌پژوه گفت: «از دید من دو تن، شالوده‌های آنچه من آن را ناخودآگاهی تباری ایرانی می‌دانم، ریخته‌اند.» نویسنده کتاب «دفتر دانایی و داد» افزود: «یکی اوستادان اوستاد سخن پارسی، فردوسی است که ناخودآگاهی فراگیر تباری ایرانی را بنیاد نهاده یا دست‌کم به نمود آورده است.» وی توضیح داد: «دو دیگر خواجه دانای راز شیراز، حافظ است.» کزازی تأکید کرد: «حافظ شالوده‌ریز ناخودآگاهی فروگرفته ایرانی است؛ در روزگاری در تاریخ ایران که آن را روزگار پس از اسلام می‌نامیم.»
پنج شنبه 20 مهر 1402
کد مطلب :
205497
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved