آهن‌ربای عشق

سروش شیخ‌ محمدی- خبرنگار افتخاری، 14ساله از تهران

تا‌به‌حال به این فکر کرده‌اید که چرا فیلم تماشا می‌کنیم یا کتاب می‌خوانیم؟
اگر بخواهیم بهتر و راحت‌تر زندگی کنیم، باید از مشکلات، چالش‌ها و معادن تجربه‌ی زندگی انسان‌های گذشته و هم‌عصرخود آگاه شویم و برای رسیدن به این آگاهی، باید از آثار به‌جا‌مانده از آن‌ها استفاده کنیم. فیلم‌ها و کتاب‌ها نمونه‌هایی است که باید آن‌ها را ببینیم و بخوانیم و اگر این کار را انجام دهیم، می‌توانیم از تجربه‌ی زندگی چند دهه‌ی نویسندگان استفاده کنیم و قرن‌ها به عمر خود اضافه کنیم.

اما آیا هدفمان از این کارها، تنها بهره‌مندی از تجربه‌ی دیگران است؟
نه! ما فیلم می‌بینیم و کتاب می‌خوانیم؛ زیرا می‌خواهیم لذت ببریم. لذت تماشای یک فیلم یا خواندن یک کتاب، همواره نیرویی نامرئی دارد که ما را جذب می‌کند؛ نیرویی که از روح هنرمند سرچشمه می‌گیرد و بر جان ما می‌نشیند و مثل مغناطیس، ما را جذب می‌کند. چون قطعه‌ای از آهن‌ربای عشق، در جان همه‌ی ما نیز وجود دارد.
وقتی «اندی» در فیلم «رستگاری در شاوشنک» فرار می‌کند یا سانتیاگو در کتاب «کیمیاگر» می‌خواهد به باد تبدیل شود، این نیروی عشق آن‌هاست که باعث می‌شود احساسات ما واکنش نشان دهند و از تجربه‌ی این عشق، لذت ببریم.
و دیگر این‌که فیلم‌ها پر از شخصیت‌های خوب و بد هستند. همزادپنداری با شخصیت‌های مثبت داستان سبب می‌شود تا نوجوانان از نقل قول‌های خوب آن‌ها و فعالیت‌های
انسان دوستانه‌شان تقلید کنند و فرد مفیدتری باشند. البته مشروط به این‌که یک فیلم خوب و آموزنده برای دیدن انتخاب کنند.‌