تماشای تاریخ از فراز کوه طبرک

زرتشتیان معتقد بودند که بدن فردی را که فوت شده باید بر بلندای کوه قرار دهند تا خوراک پرندگان شود و پس از آن، استخوان‌های باقیمانده را در محلی که به آن «استودان» می‌گفتند دفن می‌کردند. در شهرری و در روزگار فخرالدوله و در زمانی که صاحب عباد وزیر او بود، گبری توانگر به‌نام «بزرجومید» زندگی می‌کرد. او که مردی متمول بود بر کوه طبرک، استودانی برای خودش ساخت که محل آن بالای گنبد فخرالدوله است. در کتاب «ری باستان» به نقل از «حسین کریمان» آمده ‌است که بزرجومید برای ساختن این استودان بر آن کوه، بسیار رنج و زر هزینه کرد. کوه نقاره‌خانه(طبرک) در جنوب شرقی محل گنبد فخرالدوله واقع است و گنبد در جایی قرار داشته که این برج در بالای آن افتاده بوده و بر آن اشراف داشته است. مرحوم محمدتقی مصطفوی، باستان‌شناس، در توصیف این گنبد گفته ‌است: «برج کوچکی در همان محل (نقاره‌خانه) بالای دامنه کوه قرار دارد که از سنگ و گچ و آجر ساخته شده و تصور می‌رود مربوط به عهد سلجوقیان باشد. قبری از عهد دیلمان در کوه بوده و بنای برج را اعقاب متوفی بعدا ساخته یا تزیین کرده‌اند. تزییناتی از کاشی‌های معروف به طلایی در حاشیه بالا و پایین برج نیز وجود داشته که از بین رفته است.»