هنگ کردیم

تیم ملی فوتبال در یک‌چهارم نهایی بازی‌های آسیایی باخت و بد هم باخت. بازیکنان هنگ‌کنگ شاید در خواب هم نمی‌دیدند که بتوانند بازی با ایران را با پیروزی یک بر صفر به پایان ببرند اما تیمی که برای یک باخت خفیف به تیم ملی امید ایران به زمین مسابقه وارد شد درست همان نتیجه‌ای را روبه‌روی تیم عنایتی گرفت که در مرحله قبلی در برابر فلسطین به‌دست آورده بود. فوتبال ایران با نسل تازه‌اش، همه‌‌چیز را باخت. المپیک که سهل است، ما لیگ برتر را هم به نابودی کشاندیم تا شاید دستمان به طلای بازی‌های آسیایی برسد اما عاقبت، زیر دست و پای هنگ‌کنگ له شدیم! این باخت، آبروی فوتبال ایران را حراج کرد.

   نتیجه انتخاب اشتباه
آنچه در بازه زمانی کوتاه برای تیم ملی امید اتفاق افتاد، نتیجه مجموعه‌ای از تصمیم‌های غلط بود. فدراسیون فوتبال زمان بسیار زیادی را برای انتخاب سرمربی تیم هدر داد و بین همه گزینه‌های خوبی که سابقه نسبتا زیادی در لیگ برتر داشتند و یا تجربه خوبی در کار کردن با نفرات جوان را پشت سر گذاشته بودند، رضا عنایتی را به‌خاطر رابطه نزدیکش با سرمربی تیم ملی برای هدایت این تیم انتخاب کرد؛ یک اشتباه بزرگ که نتایجش خیلی زود نمایان شد. عنایتی در تیم امید یک ماموریت بزرگ داشت و آن، رساندن تیم به جام ملت‌های زیر 23سال آسیا بود اما درحالی‌که حتی تیم‌هایی مثل تاجیکستان و مالزی به آن جام رفتند، ایران نتوانست بخشی از این رقابت باشد. این تیم حتی به مقدماتی المپیک هم نرسید و انتظار می‌رفت در بازی‌های آسیایی این شکست را جبران کند اما باخت مقابل حریفی مثل هنگ‌کنگ، سقف توانایی‌های این مربی را نشان داد.

   سردرگم؛ مثل تیم امید
تیم ملی امید از همان روز اول با سردرگمی محض وارد هانگژو شد. قرار بود همان تیم اردوی ازبکستان به چین برود اما چون آن تیم مقدماتی المپیک را از دست داده بود، عنایتی تصمیم گرفت با تیم زیر 25سال در این مسابقه‌ها شرکت کند، یعنی تقریبا همه نفرات عوض شدند و نفرات جدید کنار هم قرار گرفتند تا برای نخستین بار با هم بازی کنند. معلوم است که چنین تیمی شانس رقابت با هیچ حریفی را ندارد. جالب اینکه عنایتی فهرستی را با خودش به چین برد که خارج شدن 3نفر از آن، تیم را خالی می‌کرد! از یک سو، لیگ برتر به‌خاطر این تیم تعطیل شد و از سوی دیگر خود عنایتی 3بازیکن از یک تیم آسیایی را به هانگژو برد. چطور ممکن است او پیش‌بینی جدایی این نفرات قبل از بازی پرسپولیس و الدحیل را نکرده باشد؟ آیا در بین تیم‌های غیرآسیایی لیگ برتر، هیچ بازیکن دیگری برای کمک به تیم ملی امید وجود نداشت که از همان ابتدا در فهرست قرار بگیرد؟

   بزرگ‌ترین بازنده هانگژو
تا همین چند وقت قبل، صحبت از حضور عنایتی به‌عنوان دستیار اول قلعه‌نویی یا سرمربیگری او در باشگاه استقلال بود. حالا اما دیگر بعید است هیچ‌کس سراغ این بازنده بزرگ برود. فوتبال ایران با سپردن هدایت امیدها به عنایتی باخت و خود عنایتی نیز  تبدیل به بزرگ‌ترین بازنده کاروان ایران در هانگژو شد.