در رکاب تاریخ

فرانک پرتوآذر؛ او نخستین زنی است که دوچرخه‌سواری ایران را در بازی‌های آسیایی به مدال رساند، همانطور که پیش از این به‌عنوان نخستین زن دوچرخه‌سوار ایرانی در مسابقات قهرمانی جهان حاضر شده بود. پرتوآذر که در دوچرخه‌سواری کوهستان و در ماده کراس کانتری رکاب می‌زند، دیروز با زمان یک ساعت و 42دقیقه و 44ثانیه، مسیری را که چینی‌ها برای مسابقه طراحی کرده بودند، پشت سر گذاشت و بعد از 2نماینده میزبان سوم شد. در این ماده15 شرکت‌کننده حاضر بودند و از بین آنها رکابزنان ژاپن، نپال و قزاقستان به خط پایان نرسیدند.
پرتوآذر بعد از مسابقه گفت که برای این مدال زحمت زیادی کشیده است: «5سال زحمت کشیدم  تا به آمادگی برسم و امروز در این مسابقات مدال بگیرم. یکی از هدف‌های اصلی من این مسابقه بود.» ولی او که قهرمانی آسیا را دارد، با یک بدشانسی روبه‌رو شد: «در یکی دو هفته گذشته اتفاقاتی افتاد و اجازه نداد من بهترین شرایط خودم را نشان بدهم. هم در یکی از مسابقات اروپایی زمین خوردم و دستم آسیب دید و هم اینکه کمی کسالت داشتم.»
پرتوآذر در یکی از گرم‌ترین روزهای هانگ‍ژو روی سکو رفت: «با مربی و تیمی که داریم مسیر را آنالیز کردیم و در همه مسیر سرعت یکنواخت داشتم و در همه دورها ریتم را حفظ کردم تا بتوانم نفرات جلویی را بگیرم. مسیر خوب  ولی هوا خیلی گرم بود.»
در بازی‌های جاکارتا هم پرتوآذر شانس مدال بود و حتی گفته می‌شد او در شرایطی است که می‌تواند قهرمان این ماده شود اما وسط مسابقه زنجیر دوچرخه او پاره شد و با 8دقیقه‌ای که به‌خاطر تعمیر دوچرخه از دست داد نتوانست روی سکو برود. او این خاطره تلخ را با مدال برنز این دوره شیرین کرد: «خیلی‌ها باورشان نمی‌شد که من بتوانم مدال بگیرم و خیلی‌ها برای موفقیت من تردید داشتند اما من توانستم صاحب مدال شوم.» پرتوآذر هم قبل از بازی‌های جاکارتا و هم حالا قبل از اعزام تیم به هانگژو از نداشتن تجهیزات مناسب گلایه کرده بود. او برای این دوره گفته بود پول پیچ دوچرخه‌‌ را هم خودش پرداخت کرده است و فدراسیون برای او هزینه‌ای نکرده. حالا بعد از مدال هم گلایه‌ها و دلخوری‌ها ادامه دارد: « اگر بهتر حمایت می‌شدم می‌توانستم مدال بهتری هم بگیرم.»