نگاه
مواجهه قاطع با مداخله‌جویی‌های لندن
شهریار حیدری؛ نایب‌رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس
سفیر انگلیس در تهران در ادامه رفتارهای تحریک‌آمیز خود در ایران، با انتشار توییتی در صفحه شخصی خود، به روز خبرنگار واکنش نشان داد و از مقامهای جمهوری اسلامی خواست نسبت به آزادکردن خبرنگاران که «خودسرانه» بازداشت شده‌اند، اقدام کند. این توییت توهین‌آمیز که مداخله‌ای آشکار در امور داخلی ایران است، نمود دیگری از رویکردهای خصمانه برخی دولت‌های اروپایی و به‌ویژه انگلیس در قبال تحولات داخلی جمهوری اسلامی به‌شمار می‌رود که طی ماه‌های گذشته به‌صورت مستمر ادامه داشته و اهداف مختلفی را دنبال می‌کند. اقدام مداخله‌جویانه سفیر انگلیس در ایران در حالی است که چنین رفتارهایی از سوی سایمون شرکلیف، مسبوق به سابقه بوده و در مقاطع مختلف شاهد اقدام‌ها و توییت‌های تحریک‌آمیز و مداخله‌جویانه‌ای از این دست از جانب او بوده‌ایم که بیش از هر چیز نشان‌دهنده استمرار رفتارهای خصومت‌آمیز طرف‌های غربی در قبال ایران است.
در چنین شرایطی نکته مهمی که بیش‌از هر چیز باید مورد توجه قرار گیرد، زیرپا گذاشتن پروتکل‌های دیپلماتیک بین‌المللی از سوی سفیر انگلیس در تهران است. نخستین نکته‌ای که سفرا و نمایندگان کشورهای مختلف در کشور مقصد باید مدنظر قرار دهند، قوانین و الزام‌های موجود در سرزمین پذیرنده است؛ موضوعی که نادیده گرفتن آن، به‌‌نوعی بی‌احترامی به کشور میزبان به‌حساب می‌آید. سفرایی که برای انجام ماموریت‌های دیپلماتیک به کشورهای دیگر اعزام می‌شوند، همواره باید رعایت خطوط قرمز دولت مقابل را مدنظر داشته باشند. این موضوع یکی از محوری‌ترین اصول مناسبات دیپلماتیک میان 2دولت به‌شمار می‌رود که به‌نظر می‌رسد طرف انگلیسی به‌صورت تعمدی، قصد عبور از این خطوط قرمز را دارد و بی‌توجه به زیان‌های چنین رفتاری بر کاهش هرچه بیشتر سطح مناسبات، همچنان بر ادامه آن اصرار می‌کند.
رفتار مداخله‌جویانه نماینده دولت انگلیس در ایران در شرایطی است که لندن طی ماه‌های گذشته همواره رویکردی خصمانه نسبت به جمهوری اسلامی داشته است. پس از بروز حوادث پاییز1401، در مقاطع مختلف شاهد رفتارهای ضدایرانی طرف مقابل بوده‌ایم که علاوه‌بر اعمال تحریم‌های گسترده، حمایت از معاندان و گروهک‌های تروریستی و تجزیه‌طلب، موضع‌گیری‌های مداخله‌جویانه از سوی مقامهای انگلیسی، آن‌هم در سطوح مختلف، وجه دیگری از این رویکرد ضدایرانی بوده است. این در حالی است که تجربه نشان داده به‌طورکلی راهبرد محوری انگلستان در قبال دولت‌های مستقلی مانند ایران، تفرقه‌افکنی میان مردم و دولت بوده است؛ راهبردی که لندن به بهره‌گیری از آن به‌منظور گسترش هژمونی خود بر ملت‌های استقلال‌طلب جهان شهره است. معتقدم در شرایط کنونی، رفتارهای تحریک‌آمیز و تفرقه‌افکنانه مقامهای انگلیسی، ازجمله سفیر این کشور در تهران را نیز باید در این چارچوب مورد بررسی قرار داد تا بتوان تصویر واضح‌تری از آن برای افکارعمومی ترسیم و پشت‌پرده اتخاذ چنین رویکردهایی را به‌خوبی تبیین کرد.
همانگونه که لندن طی ماه‌های گدشته نشان داده، آنها تلاش دارند با انجام چنین اقداماتی، در فضای داخلی کشور تنش ایجاد کنند و از این رهگذر به اهداف‌شان دست یابند. برهمین اساس هم هست که هر موضع‌گیری و حرکت آنان را باید در این چارچوب مورد بررسی قرار داد. تجربه نشان می‌دهد اقدامات تفرقه‌افکنانه انگلیسی‌ها، مانند آنچه از سفیر این کشور در ایران شاهد بودیم، ازسوی تشکیلات سازمان‌یافته و رویکردهای منسجمی حمایت و هدایت می‌شوند. اگرچه چنین رفتارها، مداخلات و رویکردهایی ازسوی لندن در قبال تهران موضوع تازه‌ای نیست و بارها در سال‌های اخیر شاهد آن بوده‌ایم، اما مقامهای مربوط در نهادهای مختلف باید چنین رفتارها و اقدام‌هایی را با حساسیت ویژه‌ای پیگیری کنند و تحت‌نظر داشته باشند. در این میان اما نخستین وظیفه برعهده وزارت امور خارجه است که باید عکس‌العمل مناسبی به موضع‌گیری مداخله‌جویانه سفیر انگلیس در تهران نشان دهد. دستگاه دیپلماسی کشور باید با احضار سفیر و تذکر به وی، دولت انگلیس را از ادامه مداخله‌جویی‌ها در امور داخلی کشور باز دارد و اجازه ندهد برخی سفرای غربی در مسیر دامن زدن به تنش‌ها در کشور گام بردارند.