نمایش خانگی به کمک اهالی سینما آمد

غلامرضا موسوی؛ تهیه‌کننده سینما

 من جزو کسانی بودم که تا ۵ سال پیش به‌عنوان عضو انجمن تهیه‌کنندگان به طور مستمر پیگیر این بودم که پلتفرم‌ها به صدا و سیما ملحق شوند، به این دلیل که اینها جایگزین شبکه نمایش خانگی شده بودند و هیچ‌گونه همکاری ای با سینمای ایران انجام نمی‌دادند. بی‌تعارف کمی بد‌قلقی می‌کردند. با خودمان گفتیم برای نظارت سخت‌تر بهترین کار این بود که به صداو سیما سپرده شوند و هر‌ماه یک اطلاعیه در این زمینه صادر  و موضوع را به روز می‌کردیم.
می‌دانستیم با هر اقدام ما عده‌ای از بی‌خیالی درمی‌آیند و مجبور می‌شوند کاری انجام دهند. اما واقعیت این بود که کرونا که شروع شد من و همکارانم با 2 موضوع مواجه شدیم. اول اینکه سینما دیگر نمی‌توانست کار کند. ۵ هزار عضو خانواده سینما همه بیکار شدند و از طرفی فعالیت تلویزیون هم کم شده بود، از جهت دیگر به مردم می‌گفتند از خانه بیرون نیایید. در این شرایط بود که پلتفرم‌های فیلمیو و نماوا که خیلی با آنها بحث و جدل حرفه‌ای داشتند، عملا شروع به تولید انبوه سریال کردند و توانستند ۵۰ تا ۶۰ درصد سینماگران را سر کار ببرند. آن هم در زمانی که دولت و هیچ‌کس پول نداشت بدهد و خانه سینما کلا می‌توانست 5میلیون تومان حقوق بدهد. من تهیه‌کننده هم وظیفه داشتم از هنرمندان حمایت کنم؛ اما نمی‌توانستم. در آن دوران بار اقتصادی و کاری هنرمندان را فیلیمو و نماوا به دوش کشیدند.