لیانید آندری‌یف
انسان باید خود را تابع قوانین زندگی کند، نه مرگ و تخیل شاعران، هرچند هم که زیبا باشند. آخر کدام امر ساختگی و کدام جعل می‌تواند زیبا باشد؟ آیا مثلا در حقیقت زمخت حیات، زیبایی وجود ندارد؟ در سیر قدرتمند قوانین پایدارش زیبایی نهفته نیست؟ سیری که در نهایت بی‌طرفی، هم حرکت اجسام آسمان و هم پیوند بی‌قرار موجودات کوچکی را که انسان می‌نامیم، تابع خود کرده‌است… اینها امر زیبا نیست؟
یادداشت‌های اینجانب
در همینه زمینه :
